V U 765/16 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2016-12-28
Sygn. akt VU 765/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 grudnia 2016 roku
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:
Przewodniczący Sędzia SO Adam Bojko
Protokolant stażysta Iwona Jasińska
po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie
sprawy z wniosku R. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
o prawo do emerytury górniczej
na skutek odwołania R. B.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
z dnia 27 czerwca 2016 r. sygn. (...)
1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy R. B. prawo do emerytury górniczej z dniem 19 kwietnia 2016 roku;
2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz wnioskodawcy R. B. kwotę 360,00 złotych (słownie: trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt V U 765/16
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 27 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił R. B. prawa do emerytury górniczej wskazując, że nie udokumentował wymaganego 25-letniego okresu pracy górniczej, a jedynie 23 lata 7 miesięcy i 22 dni pracy górniczej, w tym 17 lat 6 miesiąc i 21 dni pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
W dniu 29 lipca 2016 roku R. B., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył odwołanie od decyzji, w którym wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury górniczej poprzez zaliczenie do pracy górniczej okresu pracy w od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku w wymiarze półtorakrotnym .
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :
Wnioskodawca R. B. urodzony w dniu (...), w dniu 19 kwietnia 2016 roku wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury górniczej. Wnioskodawca nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.
(dowód: wniosek o emeryturę - k. 2-4 akt rentowych)
Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej do dnia 6 kwietnia 2016 roku 23 lata, 7 miesięcy i 22 dni pracy górniczej wraz z okresami pracy w wymiarze półtorakrotnym (3222 dniówek w wymiarze półtorakrotnym z okresu od 1 sierpnia 2002 roku do 31 marca 2016 roku) w tym 17 lat 6 miesięcy i 21 dni pracy górniczej wymienionej w art. 50c ust. 1 .
Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej w wymiarze półtorakrotnym okresu od 1 lipca 1980 roku do 31 maja 1981 roku na stanowisku ślusarza oraz od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku na stanowisku pomocnika górnika strzałowego, ponieważ stanowiska te nie figurują w załączniku nr 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku. Okresy te organ rentowy zaliczył wnioskodawcy w wymiarze jednokrotnym.
(dowód: decyzja z dnia 27 czerwca 2016 roku, k.37 akt rentowych, odpowiedź na odwołanie, k. 21-22 akt sprawy)
R. B. od dnia 3 lipca 1979 roku jest zatrudniony (...) z siedzibą w R..
(dowód: umowa o pracę z dnia 3 lipca 1979 roku k. 2 w aktach osobowych część B, świadectwo wykonywania pracy górniczej k. 8 akt emerytalnych)
W wyżej wymienionym okresie wnioskodawca pracował na następujących stanowiskach:
- pomiarowego na odkrywce na oddziale gm od 3 lipca 1979 roku do 30 czerwca 1980 roku,
- ślusarza na oddziale rs-1 od 1 lipca 1980 roku do 31 maja 1981 roku,
- ślusarza na oddziale ws-5 od 1 czerwca 1981 roku do 31 sierpnia 1991 roku,
- mechanika napraw pojazdów na oddziale ws-1 od 1 września 1991 roku do 31 listopada 1999 roku
- pomocnika górnika strzałkowego na oddziale sz od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku,
- górnika strzałkowego na oddziale sz, od 1 sierpnia 2002 roku do 31 sierpnia 2014 roku,
- górnika kopalni odkrywkowej na oddziale g-3 od 1 września 2014 roku do nadal.
(dowód: umowa o pracę z dnia 3 lipca 1979 roku k. 2 w aktach osobowych część B, angaż, k. 7, 9, 10, 11, 14, 19, 20, 29, 33, 43, 60, 98 akt osobowych część B, zawiadomienie o zmianie miejsca pracy, k. 31 akt osobowych część B, świadectwo, akta osobowe część B)
W dniu 24 czerwca 2002 roku R. B. uzyskał kwalifikacje do zatrudnienia na stanowisku strzałowego w ruchu odkrywkowych zakładów górniczych. (dowód: świadectwo, akta osobowe część B)
W okresie od 1 grudnia 1999 roku do 31 sierpnia 2008 roku. wnioskodawca pracował na oddziale strzałowym początkowo jako pomocnik górnika strzałowego, a od dnia 1 sierpnia 2002 roku na stanowisku górnika strzałowego. Oddział strzałowy zajmuje się rozluzowywaniem trudnourabialnych skał. Pracownicy oddziału strzałowego nawiercają otwory w skale, załadowują je materiałem wybuchowym, zabezpieczają strefę wybuchu i detonują ładunek. Do obowiązków wnioskodawcy jako pomocnika górnika strzałowego w okresie od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku należało:
- wykonywanie prac związanych z załadunkiem otworów strzałowych w wyrobisku górniczym,
- zabezpieczenie strefy rozrzutu odłamków skalnych przy wykonywaniu robót strzałowych w wyrobisku górniczym,
- wiercenie otworów strzałowych w wyrobisku górniczym,
- przeszukanie wyrobiska górniczego na obecność przedmiotów ferromagnetycznych,
- współpraca z operatorem sprzętu technologicznego podczas przygotowywania miejsc do robót strzałowych,
- obsługa wiertarki udarowo-pneumatycznej podczas wiercenia otworów strzałowych w wyrobisku górniczym.
W ramach wykonywania pracy na stanowisku pomocnika górnika strzałowego R. B. wiercił otwory strzałowe, wytwarzał na terenie wyrobiska materiał wybuchowy – saletrol i umieszczał go wraz z przebitką w tych otworach. Wykonywał również linie strzałowe oraz zabezpieczał teraz rozrzutu odłamków. Jako górnik strzałowy wnioskodawca wykonywał te same czynności, a dodatkowo pobierał z magazynu trotyl bądź dynamit, wykonywał z tych materiałów ładunki udarowe, wpuszczał je w otwór strzałowy i odpalał ładunki. Wnioskodawca wykonywał pracę na terenie wyrobiska przez około 6 godzin dziennie. Pozostały czas zajmowało pobieranie i zdawanie sprzętu, dojazdy oraz organizacja pracy na stanowisku. Wnioskodawca nie wykonywał innych czynności.
(dowód: zeznania świadka I. S. na rozprawie w dniu 7 listopada 2016 roku od minuty 5:17 do minuty 17:36, zeznania świadka A. W. na rozprawie w dniu 7 listopada 2016 roku od minuty 17:36 do minuty 27:42 protokół z rozprawy, k. 49-51 akt sprawy, zeznania świadka J. Z. na rozprawie w dniu 7 listopada 2016 roku od minuty 27:42 do minuty 37:39 protokół z rozprawy, zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 28 grudnia 2016 roku od minuty 5:50 do 16:50, protokół z rozprawy, k. 59-60 charakterystyka stanowiska pracy – k. 27 akt sprawy)
Grubość nadkładu w (...) B. dochodzi do 158,8 m w polu (...) oraz 239,8 m w polu (...). W nadkładzie występuje szereg odmiennych litologicznie skał o różnych parametrach fizyko –mechanicznych, w tym skały lite (twarde). Występowanie tych trudnourabialnych skał przekracza możliwości skrawania podstawowym zestawem koparek wielonaczyniowych i wymaga stosowania technologii wspomagających tj. m.in. „strzelania rozluzowującego”. Materiałem wybuchowym stosowanym do strzelania jest „saletrol” tj. mieszanina saletry amonowej i oleju napędowego. Te dwa wcześniej „obojętne” składniki dopiero po zmieszaniu w odpowiednich proporcjach stają się materiałem wybuchowym. Dlatego też jest on wytwarzany dopiero w bezpośrednim sąsiedztwie otworów strzałowych. Po załadowaniu do nich saletrolu, pozostałą wolną cześć otworu wypełnia się materiałem skalnym tzw. „przybitką”, co utrudnia gazom odstrzałowym zbyt szybkie przedostanie się do atmosfery i dłuższe działanie na caliznę skalną, przyczyniając się do lepszego urabiania. Uzbrojone w materiał wybuchowy i zapalniki inicjujące otwory strzałowe łączy się siecią przewodów z zapalarką, czyli urządzeniem służącym do odpalania zapalników. Wszystkie te roboty są nierozerwalnie związane z procesem urabiania skał oraz w ścisłym związku technologicznym związanym z odspojeniem nadkładu przez koparki wielonaczyniowe. Przyjmując zatem, że przodkiem eksploatacyjnym jest miejsce w kopalni, gdzie robotą górniczą urabia się skałę tj. oddziela się jej części od górotworu, część poziomu eksploatacyjnego i piętra, należy stwierdzić, że prace polegające na wytwarzaniu materiału wybuchowego (saletrol), zasypywaniu otworów strzałowych saletrolem i przybitką, łączenie siatki strzałowej na oddziale strzałowym (...) B. były pracami w przodku, o których mowa w art. 50d ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu geologii i górnictwa w odkrywkowych zakładach (...) – k. 37-41 akt sprawy)
Powołana przez pracodawcę wnioskodawcy Komisja Weryfikacyjna na posiedzeniu w dniu 16 października 2009 roku uznała, że R. B. pomimo posiadania angażu na stanowisko pomocnik górnika strzałowego w okresie zatrudnienia od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku faktycznie wykonywał pracę górniczą stale i w pełnym wymiarze czasu pracy bezpośrednio w przodku, która swoim charakterem odpowiada pracy na stanowiska górnika kopalni odkrywkowej.
(dowód: protokół z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej, k. 16-17 akt emerytalnych)
W dniu 6 kwietnia 2016 roku (...) z siedzibą w R. wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy górniczej, w którym wskazała, że w okresie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą:
- od 3 lipca 1979 roku do 30 czerwca 1980 roku na stanowisku pomiarowy na odkrywce wymienionym w rozporządzeniu MPiPS z dnia 30 grudnia 1994 roku zał. 2 pozycja 24,
- od 1 lipca 1980 roku do 31 maja 1981 roku na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce bezpośrednio w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach wykonujący prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu i demontażu tych maszyn i urządzeń wymienionym w Rozporządzeniu MPiPS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. 3 Dz. III pozycja 7,
- od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku oraz od 1 września 2014 roku do nadal na stanowisku górnik kopalni odkrywkowej wymienionym w Rozporządzeniu MPiPS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. 3 Dz. III pozycja 1,
- od 1 sierpnia 2002 roku do 31 sierpnia 2014 roku na stanowisku górnika strzałowego kopalni odkrywkowej wymienionym w rozporządzeniu MPiPS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. 3, Dz. III, pozycja 2.
(dowód: świadectwo wykonywania pracy górniczej 6 kwietnia 2016 roku. – k. 8 akt emerytalnych )
Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje :
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
Przesłanki nabycia prawa do emerytury górniczej określa
ustawa z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(tekst jednolity: Dz. U. z 2015r., poz.748 ze zm.).
Zgodnie z art. 50 a ust 1 i 2 ustawy emerytura górnicza przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:
1) ukończył 55 lat życia;
2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej
co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1;
3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.
Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej
20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym
co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.
Zgodnie z art. art. 50b w/w ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca
ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.
Z kolei zgodnie z art. 50 c ust. 1 pkt 4 za pracę górniczą uważa się zatrudnienie na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.
Stosownie natomiast do art. 50d ust 1 ustawy przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym następujące okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego: w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych (pkt 1) oraz w drużynach ratowniczych (pkt 2).
Jak przyjęto w orzecznictwie rodzaj prac podlegających zaliczeniu w wymiarze półtorakrotnym zasadniczo scharakteryzowany został w przepisie art. 50d ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast wykaz stanowisk pracy, określony „pomocniczo” w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r., Nr 2, poz. 8 ) odnosi się wyłącznie do wykonywanych zadań górnika, jeżeli spełniają one kryteria miejsca wykonywania pracy i jej charakteru określonego w przepisie art. 50d ust. 1 pkt 1 ustawy. Wykładnia przepisów załącznika nr 3 do rozporządzenia dokonywana w oderwaniu od unormowania ustawowego prowadziłaby do sytuacji, w której każdą pracę górnika kopalni głębinowej czy odkrywkowej, pełnioną na terenie wyrobiska (odkrywki), należałoby uwzględniać w wymiarze półtorakrotnym. A contrario - jako prace wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia mogą być uznane tylko takie czynności wykonywane przez górnika, które bezpośrednio związane są z robotami prowadzonymi w przodkach przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach, a nadto przy głębieniu szybów i robotach szybowych. Z kolei użyte w załączniku pojęcie „inne prace w przodku” należy wiązać z bezpośrednim i zasadniczym procesem produkcyjnym zakładu górniczego, polegającym na urobku i wydobywaniu kopalin. Dla oceny, czy ubezpieczony pracował na stanowisku uprawniającym do zaliczenia stażu pracy w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej, istotne znaczenie ma przede wszystkim rodzaj powierzonej pracy (rzeczywiście wykonywanych zadań pracowniczych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2015 roku, I UK 293/14,LEX: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2012 roku, I UK 295/11, LEX; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010 roku, I UK 236/09; z dnia 22 kwietnia 2011 roku, I UK 360/10; z dnia 16 czerwca 2011 roku, IUK 381/10; 4 kwietnia 2012 roku, I UK 440/11; z dnia 28 kwietnia 2010 roku, I UK 339/09; opubl LEX; z dnia 18 marca 2015 roku, I UK 280/14, Legalis i wskazane w nich orzecznictwo).
W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 25-letni okres pracy górniczej. Organ rentowy zakwestionował bowiem, aby w okresie zatrudnienia w (...) w B. (obecnie w (...) z siedzibą w R. ) od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku wnioskodawca wykonywał prace górniczą, ponieważ stanowisko pomocnika górnika strzałowego nie figuruje w załączniku nr 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994 roku.
Wnioskodawca dysponował świadectwem z dnia 4 kwietnia 2016 roku wystawionym przez (...) z siedzibą w R. potwierdzającym fakt wykonywania pracy górniczej w spornym okresie zatrudnienia od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku na stanowisku górnika kopalni odkrywkowej MPiPS z dnia 23 grudnia 1994 roku w zał. Nr 3 Dział III poz. 1.
Należy podnieść, że o uznaniu konkretnej pracy (wykonywanych czynności służbowych) za pracę górniczą w rozumieniu przepisów emerytalno-rentowych decyduje charakter czynności faktycznie wykonywanych przez pracownika, a nie nazwa stanowiska, protokół komisji weryfikacyjnej czy wreszcie świadectwo pracy górniczej.
Zatem górnik kopalni odkrywkowej wówczas uzyska potwierdzenie zatrudnienia przy pracy górniczej, gdy wykonywał prace w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych.
Legitymowanie się zatem przez skarżącego świadectwem wykonywania pracy górniczej nie oznacza jeszcze, że rzeczywiście wykonywał on prace górnicze. Świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 k.p.c., nie korzysta zatem z domniemania prawdziwości i autentyczności, a li tylko dokumentem prywatnym, który stanowi jedynie dowód tego, że osoba która go podpisała złożyła oświadczenie w nim zawarte (art. 245 k.p.c. ). Świadectwo pracy samo przez się nie tworzy zatem praw podmiotowych ani ich nie pozbawia.
Ponieważ organ rentowy zaprzeczał prawdziwości świadectwa co do charakteru wykonywanej przez wnioskodawcę pracy w spornym okresie (spór dotyczył dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca), ciężar wykazania prawdziwości tego dokumentu prywatnego w myśl art. 253 zd. 2 k.p.c. spoczywał na wnioskodawcy jako osobie, która chce z tego dokumentu skorzystać.
Wnioskodawca sprostał temu obowiązkowi. W spornym okresie – jak wynika z dokumentów osobowych – wnioskodawca pracował na oddziale strzałowym. Charakter pracy wykonywanej przez R. B. Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: I. S., J. Z., A. W. i wnioskodawcy, a także charakterystyki stanowiska pracy z dnia 17 października 2016 roku przedłożonej przez pracodawcę skarżącego. W celu ustalenia charakteru pracy wnioskodawcy Sąd skorzystał również z opinii biegłego sądowego z zakresu geologii i górnictwa w odkrywkowych zakładach górniczych oraz wydobywania kopalin metodą odkrywkową. Opinia ta została wydana w sprawie o sygn. V U 955/16, z udziałem tego samego organu rentowego, a jej przedmiotem było prawo do emerytury górniczej. W sprawie tej wnioskodawca domagał zaliczenia w wymiarze półtorakrotnym pracy górniczej w (...) na stanowisku pomocnika górnika strzałkowego. W toku postępowania Sąd w celu ustalenia, czy prace wnioskodawcy polegające na wytwarzaniu materiału wybuchowego (saletrol), zasypywaniu otworów strzałowych saletrolem i przybitką, łączeniu siatki strzałowej na oddziale strzałowym (...) B. były pracami w przodkach, o których mowa w art. 50 d ustawy o emeryturach i rentach z FUS Sąd powołał ww. biegłego.
R. B. w spornym okresie tj. od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku wykonywał prace polegające na załadunku otworów strzałowych w wyrobisku górniczym, zabezpieczaniu strefy rozrzutu odłamków skalnych przy wykonywaniu robót strzałowych w wyrobisku górniczym, wierceniu otworów strzałowych w wyrobisku górniczym, przeszukiwaniu wyrobiska górniczego na obecność przedmiotów ferromagnetycznych, współpracy z operatorem sprzętu technologicznego podczas przygotowywania miejsc do robót strzałkowych, obsłudze wiertarki udarowo-pneumatycznej podczas wiercenia otworów strzałkowych w wyrobisku górniczym. Prace te mieszczą się w zakresie pojęcia „innych prac przodkowych” wymienionych w art. 50d ustawy. Były nierozerwalnie związane z procesem urabiania skał oraz pozostawały w ścisłym związku technologicznym z odspojeniem nadkładu przez koparki wielonaczyniowe. Prace przodowe zajmowały skarżącemu 6 godzin dziennie. Pozostały czas dniówki roboczej wykorzystywał na czynności niezbędne do wykonywania prac przodowych, tj. dojazdów na wyrobisko i powrót z wyrobiska, organizację pracy na stanowisku. Pozwala to na zaliczenie całego spornego okresu do prac z art. 50d.
Wobec przytoczonego już wcześniej stanowiska orzecznictwa bez znaczenia pozostaje natomiast okoliczność, że stanowisko pomocnika górnika strzałowego nie zostało wymienione w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty . Rozporządzenie to zachowało moc na podstawie art. 194 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ale w zakresie, w jakim jego przepisy nie są sprzeczne z przepisami tej ustawy, a wykazy stanowisk pracy, określone w załącznikach do tego rozporządzenia mają charakter pomocniczy.
Reasumując Sąd zaliczył wnioskodawcy do pracy górniczej sporny okres od 1 grudnia 1999 roku do 31 lipca 2002 roku w wymiarze półtorakrotnym jako prace z art. 50d ustawy.
Po doliczeniu tego okresu do uznanego okresu pracy górniczej staż wnioskodawcy wynosi ponad 25 lat pracy górniczej.
Biorąc pod uwagę, że wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki, od których zależało jego prawo do emerytury górniczej, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku. Sąd przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury z dniem spełnienia ostatniej przesłanki, od której zależało jego prawo do emerytury górniczej, a mianowicie z 19 kwietnia 2016 roku.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Osoba, która wytworzyła informację: Adam Bojko
Data wytworzenia informacji: