Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant st. sekr. sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku P. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania P. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 1 czerwca 2017 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 802/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 czerwca 2017 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał P. G. prawo do emerytury od dnia od dnia 1maja 2017 roku, to jest z początkiem miesiąca, w którym wpłynął wniosek.

W odwołaniu z dnia 16 czerwca 2017 roku P. G. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i wyrównanie emerytury od dnia (...) tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. ZUS podał, że wnioskodawca prawo do emerytury nabył z dniem (...), tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, natomiast z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia wypłata świadczenia została zawieszona.

W dniu 9 maja 2017 roku wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wypłatę świadczenia, załączając świadectwo pracy na okoliczność, że stosunek pracy został rozwiązany, stąd też organ rentowy przyznał skarżącemu świadczenie emerytalne od pierwszego dnia miesiąca, w którym wnioskodawca złożył wniosek tj. od 1 maja 2017 roku.

W toku postepowania strony podtrzymał stanowisko w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

W dniu 3 kwietnia 2017 roku P. G. , urodzony dnia (...), złożył wniosek o emeryturę, w którym wskazał, że nadal pozostaje w zatrudnieniu, a rozwiązanie stosunku pracy nastąpi z dniem 28 kwietnia 2017roku.

( dowód: wniosek o emeryturę 1-4 wraz z informacja dotycząca okresów składkowych i nieskładkowych k.5-6 akt emerytalnych)

Decyzja z dnia 12 kwietnia 2017 roku organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury, wskazując jednocześnie ,że „ wysokość emerytury zostanie ustalona w ostatecznej kwocie z chwilą podjęcia wypłaty emerytury tj. po rozwiązaniu stosunku pracy i zgłoszeniu wniosku o podjęcie wypłaty emerytury. (…)”.

Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia.

( dowód: decyzja z dnia 12 kwietnia 2017 roku k.7-8 akt emerytalnych)

W dniu 9 maja 2017 roku P. G. wystąpił z wnioskiem o podjęcie wypłaty świadczenia. Do wniosku załączył świadectwo pracy z dnia 28 kwietnia 2017 roku, z którego wynika, że stosunek pracy został rozwiązany z dniem 28 kwietnia 2017 roku, na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 k.p., to jest na mocy porozumienia stron.

( dowód: wniosek z dnia 9 maja 2017 roku k.9, świadectwo pracy z dnia 28 kwietnia 2018 roku k.10, akt emerytalnych)

Po rozpoznaniu powyższego wniosku ZUS wydał zaskarżoną decyzję z dnia 1 czerwca 2017 roku, którą ustalił wysokość emerytury i podjął jej wypłatę wyliczając jej wysokość na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, począwszy od dnia 1 maja 2017 roku.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 1czerwca 2017 roku k. 11 w aktach ZUS)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2017r. poz. 1383 z późn. zm.) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Art. 129 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy wyraża zatem zasadę, że świadczenie wypłaca się od dnia powstania do niego prawa, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, uzależniając początkową datę wypłaty świadczenia od daty złożenia o nie wniosku. Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach Z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Realizacja prawa do emerytury w postaci wypłaty świadczenia następuje dopiero wówczas, gdy pracownik rozwiąże stosunek pracy łączący go z pracodawcą, na rzecz którego świadczył prace bezpośrednio przed nabyciem prawa do emerytury i złoży stosowny wniosek

W przedmiotowej sprawie poza sporem jest, iż decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 kwietnia 2017 roku wnioskodawca nabył prawo do emerytury.

Nie ulega wątpliwości, że wnioskodawca zgodnie z wcześniejszą deklaracją rozwiązał stosunek pracy w dniu 28 kwietnia 2017 roku i w dniu 9 maja 2017 roku wystąpił o podjęcie świadczenia.

Biorąc pod uwagę treść cyt. na wstępie przepisów, ZUS nie mógł podjąć wypłaty świadczenia wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie tego świadczenia, tj. od 1 maja 2017 roku.

Co więcej, z treści decyzji o przyznaniu emerytury z dnia 12 maja 2017 roku wynikało wprost, że wysokość emerytury ustalona zostanie ostatecznie, po rozwiązaniu stosunku pracy oraz zgłoszeniu wniosku o podjęcie jej wypłaty.

W tym miejscu należy przypomnieć, że czym innym jest prawo do emerytury jako takie , a czym innym prawo żądania jej wypłaty. W nauce prawa podnosi się, że prawo do emerytury ustala się na dzień spełnienia warunków powstania prawa do tych świadczeń, bez względu na ich realizację ( tj. złożenie wniosku), co przesądza o zachowaniu przez zainteresowanego nabytych ex lege uprawnień w razie niekorzystnej zmiany statusu prawnego ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 8 stycznia 2003 roku IIIAUa 575/12 ). Dopiero złożenie wniosku o świadczenie z ubezpieczenia społecznego powoduje obowiązek jego wypłaty. Na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2018 roku wnioskodawca sam przyznał, że z wnioskiem o podjęcie wypłaty świadczenia nie wystąpił zaraz po rozwiązaniu stosunku pracy, a uczynił to dopiero w dnu 9 maja 2017 roku. Tłumaczenia ubezpieczonego że „ była sobota, a w siedzibie ZUS nie powiedziano, że ma złożyć komplet dokumentów…” są w tej sytuacji bez znaczenia.

Reasumując reguła wynikająca z dyspozycji art. 129 ust. 1. wyklucza tym możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, tj. za okres po nabyciu prawa, a przed złożeniem wniosku o podjęcie wypłaty emerytury i z tych względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.