Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Marzena Foltyn-Banaszczyk

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku B. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania B. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 29 czerwca 2015 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy B. M. prawo do emerytury pomostowej od dnia 15 czerwca 2015 roku.

Sygn. akt VU 928/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił przyznania B. M. emerytury pomostowej, ponieważ na dzień 1 stycznia 2009 roku wnioskodawca nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej.

Do okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych na podstawie art. 49 ustawy organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy okresu od dnia 15 marca 1973 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku oraz od dnia 1 lipca 1995 roku do dnia 23 sierpnia 2004 roku, ponieważ płatnik nie potwierdził, że wnioskodawca w wyżej wymienionych okresach wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku.

W odwołaniu z dnia 27 lipca 2015 roku wnioskodawca wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej, gdyż w spornym okresie pracował w warunkach szczególnych, a nie może przedstawić stosownego zaświadczenia, gdyż zakłady pracy nie istnieją.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

B. M. urodzony w dniu (...) złożył w dniu 15 czerwca 2015 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury pomostowej. Wnioskodawca nie pozostaje w stosunku pracy oraz nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

W dniu 9 lipca 2013 roku wnioskodawca ukończył 60 lat.

(dowód: wniosek k. 1-7 akt o emeryturę pomostową)

Wnioskodawca udowodnił staż pracy w wymiarze 35 lat i 6 miesięcy.

Niekwestionowany przez ZUS staż pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych na podstawie art. 4 ustawy wynosi łącznie 17 lat, 1 miesiąc i 13 dni. Do stażu pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach organ rentowy zaliczył wnioskodawcy okres zatrudnienia w Hucie (...) od dnia 15 marca 1973 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku.

Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do okresów pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze na podstawie art. 49 ustawy żadnego okresu zatrudnienia. Do okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych na podstawie art. 49 ustawy organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy okresu od dnia 15 marca 1973 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku oraz od dnia 1 lipca 1995 roku do dnia 23 sierpnia 2004 roku, ponieważ płatnik nie potwierdził, że wnioskodawca w wyżej wymienionych okresach wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 roku.

( dowód: decyzja ZUS k. 23-25 akt rentowych; odpowiedź na odwołanie k. 3-4)

W okresie od dnia 15 marca 1973 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku wnioskodawca był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) w P.. na stanowisku od dnia 15 marca 1973 roku do dnia 4 maja 1973 roku transportowego – odnoszacza na wydziale (...); zaś od dnia 4 maja 1973 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku - formowacz wyrobów szklanych ręcznie na oddziale Formowania.

W dokumentacji w aktach osobowych w postaci zaświadczeń kwalifikacyjnych, angaży i kart wynagrodzeń pracodawca w całym okresie zatrudnienia wskazywał stanowisko pracy wnioskodawcy formowacz wyrobów szklanych ręcznie.

Od dnia 1 stycznia 1983 roku wnioskodawca został brygadzistą zespołu formowaczy wyrobów szklanych

Pracodawca wystawił wnioskodawcy w dniu 18 kwietnia 1990 roku świadectwo pracy w warunkach szczególnych przy produkcji wyrobów szklanych na stanowisku formowacz wyrobów szklanych ręcznie wymienionym w wykazie A dział XIII poz. 3 pkt 3 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 19 z dnia 6 sierpnia 1983 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakresie pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

W dniu 30 kwietnia 1990 roku pracodawca wystawił wnioskodawcy świadectwo pracy, w którym stwierdził, iż w okresie do dnia 15 marca 1973 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku B. M. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku transportowy-odnaszacz i formowacz wyrobów szklanych ręcznie.

(dowód: świadectwo pracy k. 3 akt rentowych, k. 15 akt emerytalnych; zaświadczenie kwalifikacyjne z dnia 3.05.1973 roku k. 51, z dnia 3.07.1974 roku k. 36, z dnia 2.04.1976 roku k. 33, z dnia 3.08.1978 roku k. 31, akt osobowych; opinia z dnia 11.08.1973 roku k. 44 akt osobowych; zaświadczenie BHP z dnia 21.12.1974 roku k. 41 akt osobowych; angaże k. 37, k. 38, k. 35, k. 32, k. 23 – 30, k, 22, k. 20-21, k. 15-17, k. 11-12 akt osobowych; protokół kwalifikacyjny z dnia 10.08.1987 roku k. 18-19, z dnia 1 stycznia 1988 k. 14, z dnia 1 stycznia 1989 roku k. 10 akt osobowych; rozwiązanie umowy o pracę k. 6 akt osobowych; karta obiegowa zmian z dnia 30.04.1990 roku k. 4 akt osobowych; świadectwo pracy z dnia 30.04.1990 roku k. 2 akt osobowych; karty wynagrodzeń k. 52-58 akt osobowych)

W początkowym okresie zatrudnienia w (...) w P. T.. tj. od dnia 15 marca 1973 roku do dnia 3 maja 1973r. wnioskodawca pracował na stanowisku transportowego-odnoszacza.

Natomiast od dnia 4 maja 1973 roku do końca zatrudnienia do dnia 30 kwietnia 1990 roku wnioskodawca pracował na stanowisku formowacza wyrobów szklanych ręcznie.

Huta (...) w P. T.. zajmowała się produkcją szkła gospodarczego, tj. wazonów, kieliszków, dzbanów. Pracownicy pracowali na jednej hali, na której znajdowały się 3 wanny i 2 piece hutnicze.

Do stałych obowiązków B. M. na stanowisku formowacza wyrobów szklanych ręcznych należało pobieranie płynnego, gorącego szkła z pieca na specjalny przyrząd – piszczałkę. Następnie wnioskodawca wydmuchiwał szkło i formował je w odpowiedni kształt. Po nadaniu kształtu przedmiotu należało obciąć na gorąco zbędną ilość szkła i wykończyć wyrób poprzez przyklejenie formowanych na gorąco uszu i denka. Wnioskodawca wykonywał wszystkie czynności ręcznie, na gorąco.

Wnioskodawca jako brygadzista pracował na stanowiskach robotniczych, nie wykonywał pracy biurowej. Nie był kierowany do innych prac, stale i pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace na stanowisku formowacza wyrobów szklanych ręcznie.

Na hali na, której pracował wnioskodawca było bardzo gorąco, było duże zapylenie i zadymienie.

W Hucie szkła (...) wnioskodawca wykonywał te same czynności jako formowacz wyrobów szklanych ręcznie.

(dowód: zeznania świadka J. S. protokół rozprawy z dnia 10 grudnia 2015 roku k. 15v nagranie od minuty 00.02.22 do minuty 00.12.41 płyta CD k. 17, zeznania świadka W. K. protokół rozprawy z dnia 10 grudnia 2015 roku k. 15v-16 nagranie od minuty 00.12.41 do minuty 00.20.01 płyta CD k. 17 oraz zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 9 lutego 2016 roku k. 38-39 nagranie od minuty 00.00.51 do minuty 00.07.19 płyta CD k. 40)

W okresie od dnia 1 maja 1990 roku do dnia 30 kwietnia 2002 roku wnioskodawca pobierał rentę inwalidzką.

(dowód: decyzje ZUS w aktach rentowych)

W okresie od dnia 1 lipca 1995 roku do dnia 5 listopada 1996 roku wnioskodawca pracował w (...), następnie od dnia 6 listopada 1996 roku do dnia 31 stycznia 2004 roku w (...) oraz od dnia 1 lutego 2004 roku do dnia 23 sierpnia 2004 roku w (...) jako instruktor zawodu hutnika.

(dowód: świadectwo pracy k. 16 akt emerytalnych)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 965 z późn. zm.) prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku;

2)ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6)po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7)nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Dodać w tym miejscu należy, iż z wykładni art. 4 ustawy z 2008 roku o emeryturach pomostowych wynika obowiązek zaliczania do okresów pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze także zatrudnienia w takich warunkach w okresie od dnia 1 stycznia 1999 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku. Artykuł ten zawiera dodatkowe warunki, aby praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze była wykonywana przed dniem 1 stycznia 1999 roku oraz po dniu 31 grudnia 2008 roku, jednak nie zakreśla ram czasowych odnośnie do stażu 15 lat pracy w tych warunkach. Ten okres 15 lat może więc dotyczyć całego okresu ubezpieczenia, jednak co najmniej jeden miesiąc musi przypadać przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz jeden miesiąc po dniu 31 grudnia 2008 roku (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2013 roku, I UK 448/12, LEX Nr 1396383).

W przypadku przy tym, gdy ubezpieczony kontynuuje zatrudnienie po 31 grudnia 2008 roku w warunkach szczególnych, praca w warunkach szczególnych przypadająca przed dniem 1 stycznia 1999 roku może być pracą szczególną w rozumieniu przepisu art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS lub art. 3 ust 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, zaś prace wykonywane po dniu 31 grudnia 2008 roku muszą być pracami szczególnymi w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Wobec tego warunkiem skutecznego ubiegania się o emeryturę pomostową w świetle wykładni językowej art. 4 ustawy, jest legitymowanie się określonym stażem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych lub dotychczasowych przepisów) oraz kontynuowanie pracy w tych warunkach po wejściu w życie ustawy, a więc po 1 stycznia 2009 roku.

W sprawie bezspornym jest, że wnioskodawca nie kontynuował zatrudnienia w warunkach szczególnych po dniu 1 stycznia 2009 roku.

Prawo do emerytury pomostowej zgodnie z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowej przysługuje również osobie, która:

1)po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2)spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3)w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Z powyższego wynika, iż w przypadku kiedy osoba ubiegająca się o emeryturę pomostową nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy "szczególnej" według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do "nowego" świadczenia jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy (okres prac) można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu dziś obowiązujących przepisów (art. 3 ust. 1 ustawy) lub o szczególnym charakterze (art. 3 ust. 3 ustawy). Innymi słowy brak podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej ubezpieczonemu, którego dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, dziś nie może być tak kwalifikowany ( tak: wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2012 r., sygn. akt II UK 164/11, wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 2 kwietnia 2014 r., III AUa 2302/13).

W niniejszej sprawie uprawnień do emerytury wnioskodawcy należy poszukiwać w art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych. Prawo wnioskodawcy do emerytury pomostowej zależy zatem od spełnienia warunków określonych w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12 ustawy oraz posiadania na dzień 1 stycznia 2009 roku wymaganego co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy.

Wnioskodawca spełnił przesłanki z art. 4 pkt 1, 3, 4 i 7 ustawy, gdyż urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku, na dzień złożenia wniosku o emeryturę pomostową ukończył 60 lat, legitymował się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze przekraczającym 25 lat i nie pozostawał w stosunku pracy.

Spornym pozostało jedynie spełnienie warunku z art. 4 pkt 2 i 5 ustawy, czyli legitymowanie się na dzień 1 stycznia 2009 roku stażem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 15 lat w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

A zatem na wnioskodawcy spoczywał ciężar wykazania, że na dzień 1 stycznia 2009 roku legitymuje się stażem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym co najmniej 15 lat w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Prace w szczególnych warunkach – zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy o emeryturach pomostowych - to prace związane z czynnikami ryzyka wymienionymi w art. 3 ust 2 ustawy, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Sam fakt zatrudnienia wnioskodawcy w (...) w P. był niesporny w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach emerytalnych, w tym aktach pracowniczych. Spornym pozostawał charakter pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w okresie zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie, tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust 1 i 3 ustawy. Stało się tak dlatego, że wnioskodawca nie dysponował zaświadczeniem o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy, za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 roku, jak tego wymaga art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, a tylko świadectwem pracy w warunkach szczególnych.

Należy w tym miejscu podnieść, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie jest bowiem dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., a tylko dokumenty wystawione przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast omawiane świadectwo traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i co do prawidłowości wskazanej podstawy prawnej. Sąd, a także organ rentowy, są zatem uprawnione do weryfikacji danych zawartych w świadectwie wykonywania prac w warunkach szczególnych, wystawionym przez pracodawcę. Jeżeli świadectwo to zawiera dane, które nie są zgodne z prawdą, nie mogą na jego podstawie dokonać ustaleń, od których uzależnione jest prawo do świadczeń emerytalnych. To samo dotyczy ujawnienia okoliczności, że wskazane w zaświadczeniu pracodawcy stanowisko pracy wykonywanej w szczególnych warunkach nie figuruje w wykazie powołanym w tym zaświadczeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2004 roku, I UK 15/04, OSNP 2005/11/161).

Wobec odmowy uznania przez organ rentowy zatrudnienia w spornych okresach za pracę w szczególnych warunkach na wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania tej okoliczności.

Wnioskodawca sprostał temu obowiązkowi. Charakter pracy wnioskodawcy Sąd ustalił w oparciu o spójne i logiczne, a co za tym idzie wiarygodne zeznania świadków: J. S. i W. K., którzy w spornym okresie pracowali w tym samym przedsiębiorstwie co skarżący, na takim samym jak on stanowisku. Dysponowali zatem szczegółową i bezpośrednią wiedzą co do jego codziennych, stałych obowiązków pracowniczych. Świadkowie potwierdzili za wnioskodawcą, że poza krótkim początkowym okresem zatrudnienia w (...)jako odnoszacz, w pozostałym okresie skarżący cały czas pracował tylko i wyłącznie na stanowisku formowacza wyrobów szklanych ręcznych w pełnym wymiarze czasu pracy . Do jego stałych obowiązków należało pobieranie gorącego płynnego szkła na specjalny przyrząd - piszczałkę, a następnie ręczne formowanie i wydmuchiwanie wyrobów szklanych tj. wazony czy kieliszki. Warunki pracy były bardzo szkodliwe, w hali panowała bardzo wysoka temperatura oraz zadymienie i zapylenie.

O tym, że B. M. w spornym okresie wykonywał pracę na stanowisku formowacza wyrobów szklanych ręcznie świadczą jednakże w szczególności dokumenty zgromadzone w jego aktach osobowych, w postaci umów o pracę, zaświadczeń kwalifikacyjnych, angaży, kart wynagrodzeń, protokołów, opinii, świadectwa pracy, świadectwa pracy w warunkach szczególnych. W każdym z tych dokumentów począwszy od dnia 4 maja 1973 roku stanowisko pracy skarżącego jest określane w sposób jednolity jako formowacz wyrobów szklanych ręcznie.

Prace formowacza wyrobów szklanych ręcznie były związane z czynnikiem ryzyka w postaci wykonywania prac w warunkach gorącego mikroklimatu - prace wykonywane w pomieszczeniach, w których wartość wskaźnika obciążenia termicznego wynosi 28°C i powyżej, przy wartości tempa metabolizmu pracownika powyżej 130 W/m[2] (art. 3 ust 2 ustawy).

Prace bezpośrednio przy ręcznym zestawianiu surowców lub ręcznym formowaniu wyrobów szklanych w hutnictwie są pracami w szczególnych warunkach zgodnie z poz. 8 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Wnioskodawca wykazał, iż wykonywał pracę w szczególnych warunkach bezpośrednio przy ręcznym formowaniu wyrobów szklanych w hutnictwie determinowaną czynnikiem ryzyka jakim były warunki gorącego mikroklimatu, a zatem pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy od 4 maja 1973 roku, bo wówczas otrzymał po raz pierwszy angaż na stanowisko formowacza wyrobów szklanych ręcznie aż do rozwiązania stosunku pracy do dnia 30 kwietnia 1990 roku, tj. przez okres 16 lat, 11 miesięcy, 26 dni.

Również w okresie zatrudnienia w (...) wykonywał takie same czynności, co potwierdzili ww. świadkowie. Ten okres także należało zaliczyć wnioskodawcy, choć nie można było uzyskać dokumentów w postaci akt osobowych

Oznacza to, że na dzień 1 stycznia 2009 roku skarżący wykazał staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący łącznie co najmniej 16 lat, 11 miesięcy i 26 dni z (...) + 9 lat i 1 miesiąc, tj. łącznie 26 lat, 26 dni.

W świetle przedstawionej argumentacji oraz na gruncie przywołanych przepisów Sąd uznał, że z dniem 15 czerwca 2015 roku (data złożenia wniosku) B. M. spełnił wszystkie przesłanki z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, od których zależy prawo do emerytury pomostowej.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.