Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Marzena Foltyn-Banaszczyk

Protokolant stażysta Iwona Jasińska

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku B. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania B. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 3 września 2015 roku (...) i z dnia 31 sierpnia 2015 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1114/15

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 lipca 2015 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku wnioskodawczyni B. C. z dnia 26 czerwca 2015 roku ustalił wysokość emerytury i podjął wypłatę emerytury na rzecz wnioskodawczyni B. C. od dnia 1 czerwca 2015 roku.

Zaskarżoną decyzją z dnia 31 sierpnia 2015 roku numer (...) o zwrot nienależnie pobranych świadczeń Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. stwierdził, iż wnioskodawczyni B. C. pobrała nienależne świadczenie za okres od dnia 1 czerwca 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku z tytułu emerytury w wysokości 8.502,48 złotych i zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu wskazanej w decyzji kwoty.

Zaskarżoną decyzją z dnia 3 września 2015 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku wnioskodawczyni z dnia 24 lipca 2015 roku ustalił wysokość emerytury i podjął wypłatę emerytury na rzecz wnioskodawczyni B. C. od dnia 1 lipca 2015 roku.

W odwołaniu złożonym w dniu 29 września 2015 roku wnioskodawczyni w odniesieniu do decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku kwestionowała wysokość wyliczonej emerytury, w odniesieniu do decyzji z dnia 31 sierpnia 2015 roku kwestionowała konieczność zwrotu świadczenia w kwocie brutto, w odniesieniu do decyzji z dnia 3 września 2015 roku kwestionowała brak zaliczenia przez organ rentowy składek za lipiec 2015 roku.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o odrzucenie odwołania od decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku jako złożonego znacznie po upływie terminu, w odniesieniu do pozostałych decyzji wniósł o oddalenie odwołania wnioskodawczyni.

Postanowieniem z dnia 11 marca 2016 roku Sąd Okręgowy V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. wyłączył do odrębnego rozpoznania sprawę z odwołania wnioskodawczyni B. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 20 lipca 2015 roku, którą to sprawę wpisano pod numer VU 197/16.

Postanowieniem z dnia 25 marca 2016 roku Sąd Okręgowy V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. umorzył postępowanie w sprawie z odwołania wnioskodawczyni B. C. od decyzji organu rentowego z dnia 20 lipca 2015 roku jako bezprzedmiotowe.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił, co następuje:

B. C. urodzona w dniu (...) 1955 roku, złożyła w dniu 21 stycznia 2014 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

(dowód: wniosek k. 1- 6 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 31 stycznia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury poczynając od dnia 1 stycznia 2014 roku. Wysokość emerytury została obliczona w sposób mieszany na podstawie art. 53, art. 26 i art. 183 ustawy emerytalnej.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ZUS przyjął wynagrodzenie z 20 najkorzystniejszych lat wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu tj. z lat 1978 - 2012. Wysokość wynagrodzeń wynikała ze złożonych do ZUS przez wnioskodawcę zaświadczeń od pracodawcy – druki Rp-7. Obliczony z tych lat wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( (...)) wyniósł 92,57%, a wysokość emerytury na podstawie art. 183 ustawy wyniosła 2.269.04 złotych.

Obliczając wysokość emerytury na podstawie art. 26 ustawy przyjęto:

-kwota składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji= 200.671,00 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego= 461.534,71 zł,

-średnie dalsze trwanie życia wynosi = 265,70 mcy,

-wyliczona emerytura 2.492,31 zł (200.671,00+461.534,71/265,70)

Emerytura wyliczona na podstawie art. 26 ustawy była korzystniejsza.

Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia przez wnioskodawczynię. Decyzja jest prawomocna.

(dowód: decyzja z dnia 31.01.2014 roku k. 16-17akt emerytalnych; obliczenie wskaźnika k. 15 akt emerytalnych; karta przebiegu zatrudnienia k. 14 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 21 lutego 2014 roku organ rentowy dokonał przeliczenia emerytury wnioskodawczyni i ustalił jej wysokość na kwotę 2.492,31 złotych , 2.532,19 złotych ( po waloryzacji od dnia 1 marca 2014 roku). Uwzględnienie składek za 2013 rok miało wpływ na wysokość wskaźnika i wysokość emerytury wyliczonej na podstawie art. 183 ustawy, ale nie miało wpływu na wysokość emerytury wyliczonej na podstawie art. 26 ustawy.

(dowód; decyzja z dnia 21.02.2014 k. 20-21 akt emerytalnych; obliczenie wskaźnika k. 19 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 14 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń społecznych Oddział w T. dokonał przeliczenia emerytury wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 stycznia 2014 roku. Wysokość emerytury została obliczona w sposób mieszany na podstawie art. 53, art. 26 i art. 183 ustawy emerytalnej.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ZUS przyjął wynagrodzenie z 10 lat kalendarzowych ( 2002- 2011). Wysokość wynagrodzeń wynikała ze złożonych do ZUS przez wnioskodawcę zaświadczeń od pracodawcy – druki Rp-7. Obliczony z tych lat wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( (...)) wyniósł 136,89 %, a wysokość emerytury wyliczonej na podstawie art. 183 ustawy wyniosła 2.793,60 złotych.

Obliczając wysokość emerytury na podstawie art. 53 do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił okresy:

- składkowe – 456 miesięcy ( 38 lat, 0 miesięcy, 10 dni),

- nieskładkowe – 15 miesięcy (1 rok, 3 miesiące, 9 dni).

Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika podstawy 136,89% przez kwotę bazową 3.080,84 = 4.217,36.

Wysokość emerytury na podstawie art. 53 obliczono:

24%x 3.080,84= 739,40 zł,

(456 x 1,3%)/12x4.217,36=2.083,38 zł,

(15x0,7%)/12x4.2.17,36=37,11 zł

Razem=2.859,89 zł.

Wysokość emerytury na podstawie art. 26 wynosiła:

-kwota składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji=200.671,00 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego= 461.534,71 zł,

-średnie dalsze trwanie życia wynosi = 265,70 mcy,

-wyliczona emerytura 2.491,31 zł (200.671,00+461.534,71/265,70)

Obliczona wysokość emerytury na podstawie art. 183 ustawy wyniosła:

70% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 53 = 2.001,92 zł,

30% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 26 = 747,69 zł

Razem 2.793,60 złotych.

Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na dalsze zatrudnienie wnioskodawczyni. Decyzja nie została zaskarżona przez wnioskodawczynię.

(dowód: decyzja z dnia 14.03.2014 roku k. 27- 28 akt emerytalnych)

W dniu 27 marca 2015 roku wysokość emerytury została przeliczona i od dnia 1 marca 2015 roku ustalona na kwotę 2.881,86 złotych.

Organ rentowy wskazał, iż kwota składki zaewidencjonowanej na koncie od wydania ostatniej decyzji z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 13.400,42 zł,

-średnie dalsze trwanie życia wynosi = 256,40 mcy,

-wyliczona emerytura 2.881,86 zł, tj. 2.793,60 + (13.400/256,40) = 2.845,86 zł, po waloryzacji 2.881,86 złotych.

Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na dalsze zatrudnienie wnioskodawczyni. Decyzja nie została zaskarżona przez wnioskodawczynię.

(dowód: decyzja z dnia 27.03.2015 roku k. 33 -34 akt emerytalnych)

W dniu 26 czerwca 2015 roku B. C. złożyła wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury, w tym przeliczenie kapitału początkowego z uwzględnieniem okresu opieki nad dzieckiem po 1,3% podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz podjęcie wypłaty emerytury w związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 35-36 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 20 lipca 2015 roku o ustaleniu wysokości emerytury i podjęciu wypłaty emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. dokonał wyliczenia wysokości emerytury wnioskodawczyni od dnia 1 czerwca 2015 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ZUS przyjął dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( (...)) wyniósł 136,89 %.

Obliczając wysokość emerytury na podstawie art. 53 do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił okresy:

- składkowe – 473 miesięcy ( 39 lat, 5 miesięcy, 0 dni),

- nieskładkowe – 15 miesięcy (1 rok, 3 miesiące, 20 dni).

Wysokość emerytury wyniosła 3.022,84 złotych.

Wysokość emerytury na podstawie art. 26 wynosiła:

-kwota składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji=203.451,55 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego= 417.047,84 zł,

-średnie dalsze trwanie życia wynosi = 259,20 mcy,

-wyliczona emerytura 2.393,90 zł (203.451,55+417.047,84/259,20)

Obliczona wysokość emerytury na podstawie art. 183 ustawy wyniosła:

70% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 53 = 2.115,99 zł,

30% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 26 = 718.17 zł

Razem 2.834,16 złotych.

Emerytura wyliczona na podstawie art. 183 jest świadczeniem korzystniejszym.

(dowód: decyzja z dnia 20.07.2015 roku k. 41-42 akt emerytalnych)

Świadczenie za miesiąc czerwiec 2015 roku wraz ze świadczeniem za miesiąc lipiec 2015 roku w kwocie 4.623,17 złotych netto organ rentowy przekazał na rachunek bankowy wnioskodawczyni w dniu 24 lipca 2015 roku. Łącznie ze świadczeniem za miesiąc sierpień 2015 roku organ przekazał wnioskodawczyni świadczenie emerytalne w kwocie 7.171,69 złotych netto. Jednocześnie przekazał jako płatnik składek składki na ubezpieczenie zdrowotne wnioskodawczyni oraz podatek do Urzędu Skarbowego.

Należność za okres od dnia 1 czerwca 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku wynosiła kwotę 8.502,48 złotych brutto.

(okoliczności niesporne; decyzja z dnia 20.07.2015 roku k. 41-42 akt emerytalnych; decyzja z dnia 31.08.2015 roku k. 46 akt emerytalnych)

W dniu 24 lipca 2015 roku B. C. cofnęła wniosek z dnia 26 czerwca 2015 roku.

(dowód: wniosek k. 43 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 28 sierpnia 2015 roku w związku z wycofaniem przez wnioskodawczynię wniosku z dnia 26 czerwca 2015 roku o podjęcie wypłaty emerytury organ rentowy wstrzymał wypłatę emerytury oraz umorzył postępowanie wywołane wniesieniem przedmiotowego wniosku.

(dowód: decyzja z dnia 28.08.2015 roku k. 44 -45 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 31 sierpnia 2015 roku organ rentowy stwierdził pobranie przez wnioskodawczynię nienależnie świadczenia za okres od dnia 1 czerwca 2015 roku do dnia 31 sierpnia 2015 roku w wysokości 8.502,48 złotych brutto tytułem emerytury i zobowiązał wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń.

(dowód: decyzja z dnia 31.08.2015 roku k. 46- akt emerytalnych)

B. C. zwróciła na rzecz organu rentowego kwotę 8.502,48 złotych.

(okoliczność niesporna)

W dniu 24 lipca 2015 roku B. C. złożyła wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury, w tym przeliczenie kapitału początkowego z uwzględnieniem okresu opieki nad dzieckiem po 1,3% podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz podjęcie wypłaty emerytury w związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 49-50 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 3 września 2015 roku o ustaleniu wysokości emerytury i podjęciu wypłaty emerytury Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. dokonał wyliczenia wysokości emerytury wnioskodawczyni od dnia 1 lipca 2015 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ZUS przyjął dotychczasową podstawę wymiaru świadczenia, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( (...)) wyniósł 136,89 %.

Obliczając wysokość emerytury na podstawie art. 53 do ustalenia wysokości emerytury ZUS uwzględnił okresy:

- składkowe – 473 miesięcy ( 39 lat, 5 miesięcy, 0 dni),

- nieskładkowe – 15 miesięcy (1 rok, 3 miesiące, 20 dni).

Wysokość emerytury wyniosła 3.023,14 złotych.

Wysokość emerytury na podstawie art. 26 wynosiła:

-kwota składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji=228.814,26 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego= 467.336,38 zł,

-średnie dalsze trwanie życia wynosi = 258,40 mcy,

-wyliczona emerytura 2.694,08 zł (228.814,26+467.336,38/258,40)

Obliczona wysokość emerytury na podstawie art. 183 ustawy wyniosła:

70% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 53 = 2.116,20 zł,

30% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 26 = 808.22 zł

Razem 2.924,42 złotych.

Emerytura wyliczona na podstawie art. 183 jest świadczeniem korzystniejszym.

(dowód: decyzja z dnia 3.09.2015 roku k. 51-52 akt emerytalnych)

Do kwoty składek stanowiącej podstawę wyliczenia emerytury organ rentowy nie zaliczył składek za miesiąc lipiec 2015 roku z uwagi na możliwość doliczenia do kwoty składek wyłącznie okresu do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc od którego przysługuje emerytura, tj. do dnia 30 czerwca 2015 roku.

(dowód: decyzja z dnia 3.09.2015 roku k. 51-52 akt emerytalnych; odpowiedź na odwołanie k. 9-12)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż wnioskodawczyni złożyła odwołanie od trzech decyzji organu rentowego: w odniesieniu do decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku kwestionowała wysokość wyliczonej emerytury, w odniesieniu do decyzji z dnia 31 sierpnia 2015 roku kwestionowała konieczność zwrotu świadczenia w kwocie brutto, w odniesieniu do decyzji z dnia 3 września 2015 roku kwestionowała brak zaliczenia przez organ rentowy składek za lipiec 2015 roku.

Z treści zarówno odwołania, pism procesowych oraz stanowiska zajmowanego w toku postępowania na rozprawie wynikało jednakże, iż faktycznie wnioskodawczyni kwestionuje w szczególności wysokość emerytury wyliczonej przez organ rentowy w decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku wydanej w wyniku złożonego przez wnioskodawczynię wniosku z dnia 26 czerwca 2015 roku.

Należy w tym miejscu z całą mocą podkreślić, iż przedmiotowy wniosek z dnia 26 czerwca 2015 roku o przeliczenie wysokości emerytury i podjęcie jej wypłaty został cofnięty przez wnioskodawczynię w dniu 24 lipca 2015 roku. W konsekwencji powyższego postępowanie wywołane tym wnioskiem zostało umorzone jako bezprzedmiotowe.

Powyższa okoliczność miała doniosłe znaczenie dla niniejszego postępowania. W szczególności należało uznać, iż odwołanie wnioskodawczyni od decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku stało się bezprzedmiotowe. Decyzja z dnia 20 lipca 2015 roku, choć formalnie nie została uchylona przez organ rentowy, jednak jako wydana w oparciu o wniosek, który został cofnięty, przestała obowiązywać w znaczeniu prawnym, skoro postępowanie wywołane wnioskiem z dnia 26 czerwca 2015 roku (cofniętym w dniu 24 lipca 2015 roku) zostało umorzone na podstawie prawomocnej decyzji z dnia 28 sierpnia 2015 roku.

Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 100 ust. 1 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, a decyzja organu ma charakter deklaratoryjny. Warunkiem formalnym dla uzyskania tego rodzaju prawa jest wystąpienie do organu rentowego ze stosownym wnioskiem. Podstawę zatem do przyznania określonego prawa na gruncie postępowania ubezpieczeniowego stanowi wniosek o przyznanie, a następnie wypłacenie świadczenia. Ustawodawca zatem przypisał decydującą rolę woli uprawnionego, który nawet jeżeli spełnia przesłanki nabycia prawa do świadczenia nie musi z niego korzystać. Konsekwencją tego jest to, że dopiero złożenie wniosku o świadczenie powoduje obowiązek jego wypłaty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2014 roku, II UK 398/13, LEX). Zatem tylko od ubezpieczonego zależy, czy złoży do organu rentowego wniosek o świadczenie, czy też nie. Złożenie wniosku stanowi wymóg formalny dla uzyskania prawa do świadczenia. Postępowanie w sprawach ubezpieczeniowych przed organem rentowym, poza wyjątkami wskazanymi w ustawie, inicjuje wyłącznie wniosek osoby ubezpieczonej.

Brak zatem wniosku wnioskodawczyni w postępowaniu ubezpieczeniowym (w wyniku cofnięcia takiego wniosku) skutkował brakiem możliwości dokonania przez organ rentowy stosownego przeliczenia wysokości emerytury i podjęcia jej wypłaty emerytury od dnia 1 czerwca 2015 roku na rzecz wnioskodawczyni. W konsekwencji powyższego organ rentowy stracił podstawę konieczną do wydania decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku i musiał umorzyć postępowanie.

Konsekwencją ustalonych okoliczności było uznanie, iż odwołanie dotyczące decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku jest również bezprzedmiotowe. Odwołanie w tej części bowiem dotyczy decyzji, która nie funkcjonuje w sensie prawnym, nie rodzi żadnych skutków prawnych i nie reguluje żadnej kwestii wynikającej z wniosku z dnia 26 czerwca 2015 roku, skoro taki wniosek został cofnięty. W tym stanie rzeczy Sąd w sprawie VU 197/16 wydał na posiedzeniu niejawnym postanowienie z dnia 25 marca 2016 roku o umorzeniu w tym zakresie postępowania sądowego jako bezprzedmiotowego. Sąd nie mógł bowiem z wyżej podanych przyczyn badać prawidłowości decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku. Powyższe znalazło swoje odzwierciedlenie ww. postanowieniu Sądu z dnia 25 marca 2016 roku.

Odnośnie decyzji z dnia 31 sierpnia 2015 roku była ona konsekwencją wydanej decyzji z dnia 28 sierpnia 2015 roku o umorzeniu postępowania w skutek cofnięcia wniosku B. C. z dnia 26 czerwca 2015 roku. Wydana w oparciu o ten wniosek decyzja z dnia 20 lipca 2015 roku okazała się bezprzedmiotowa, jak wyżej wskazano. W konsekwencji powyższego wypłacone na podstawie tej decyzji świadczenie w wysokości 8.502,48 złotych brutto stanowiło nienależne świadczenie. Zostało ono bowiem wypłacone mimo braku podstawy prawnej (brak wniosku wnioskodawczyni). Spór nie dotyczył jednakże konieczności dokonania zwrotu kwoty emerytury przyznanej ww. decyzją z dnia 20 lipca 2015 roku, gdyż co do zasady wnioskodawczyni tego nie kwestionowała, lecz jej wysokości. Wnioskodawczyni bowiem wskazywała, iż skoro otrzymała kwotę netto, organ rentowy nie miał podstaw do żądania od wnioskodawczyni zwrotu kwoty brutto.

Stanowisko wnioskodawczyni nie było zasadne.

Należy podkreślić, jak słusznie podał organ rentowy i co jednoznacznie wynika z treści decyzji,iż organ rentowy przyznaje świadczenie emerytalne w kwocie brutto. Stosownie bowiem do treści art. 138 ustawy emerytalnej osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się: świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania

Świadczeniem w rozumieniu art. 138 ww. ustawy jest kwota emerytury lub renty wyliczona na podstawie przepisów regulujących zasady ustalania wysokości świadczeń, a więc obejmująca także zaliczkę na podatek dochodowy. Odprowadzony przez organ rentowy podatek jest należnością przysługującą organowi podatkowemu od osoby fizycznej pobierającej świadczenie emerytalno-rentowe. Wypłacenie świadczenia emerytalno-rentowego powoduje, że fundusz ubezpieczeń społecznych zmniejsza się o łączną kwotę świadczenia wypłaconego osobie uprawnionej oraz podatku należnego od tej samej osoby (por. uchwała Sądu Najwyższego z 26 kwietnia 1994 roku, II UZP 9/94, OSNP 1994/3/45). Tym samym nienależnie pobrane świadczenie podlegające zwrotowi obejmuje kwotę "brutto", czyli kwotę świadczenia faktycznie wypłaconego osobie pobierającej świadczenie, zwiększoną o kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych odprowadzoną przez organ rentowy na rzecz organu podatkowego oraz o składkę na ubezpieczenie zdrowotne, jeżeli została potrącona (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 17 kwietnia 2009 roku, I UK 333/08, OSNP 2010/23-23/292). Na marginesie należy zauważyć, że w takim przypadku kwota podatku odprowadzonego od nienależnego świadczenia staje się podatkiem nadpłaconym, o którym mowa w prawie podatkowym, co również słusznie zauważył organ rentowy.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, iż decyzja z dnia 31 sierpnia 2015 roku była prawidłowa, a odwołanie niezasadne.

Również prawidłowa była decyzja organu rentowego z dnia 3 września 2015 roku. Jedynym zastrzeżeniem, jaki podniosła wnioskodawczyni, był zarzut braku doliczenia przez organ rentowy składek za lipiec 2015 roku.

Należy w tym miejscu podnieść, iż emerytura dla osób urodzonych po 31 grudnia 1948 roku (Dział II Rozdział 1 ustawy) obliczana jest na nowych zasadach, tj. zasadach wynikających z przepisów art. 25-26 ustawy. Zgodnie z treścią art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

W myśl natomiast art. 25 ww. ustawy podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185. Tym samym podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składki i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z zastrzeżeniem art. 183 ustawy, mającym zastosowanie do wniosków zgłaszanych w latach 2009-2014.

Jak wynika z dokumentacji nadesłanej przez ZUS kwota składki zaewidencjonowanej na koncie wnioskodawczyni z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 228.814,26 złotych, kwota waloryzowanego kapitału początkowego wynosi 467.336,38 złotych.

Średnie dalsze trwanie życia wynosi 258,40 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe wartości ZUS prawidłowo określił wysokość emerytury na podstawie art. 183 ustawy emerytalnej wskazując, że stanowi ona kwotę 2.924,42 złotych : tj. 70% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 53 = 2.116,20 zł,

30% wysokości emerytury obliczonej na podstawie art. 26 = 808.22 zł

Brak było zatem podstaw zaliczenia składek za lipiec 2015 roku przy wyliczeniu wysokości emerytury wnioskodawczyni od dnia 1 lipca 2015 roku.

Organ rentowy przy tym w sposób szczegółowy odniósł się do uwag wnioskodawczyni i w piśmie procesowym z dnia 15 grudnia 2015 roku oraz w odpowiedzi na odwołanie wnioskodawczyni przedstawił dokładne wyliczenia matematyczne wysokości wyliczonej emerytury wnioskodawczyni.

Na marginesie wskazać należy, iż podważeniu prawidłowości wyliczeń organu rentowego nie może służyć odwołanie wnioskodawczyni, która faktycznie nie przedstawiła żadnych merytorycznych zarzutów poddających w wątpliwość zasadność zaskarżonych decyzji, odnosząc faktycznie swoje zastrzeżenia wyłącznie do decyzji z dnia 20 lipca 2015 roku.

W tym stanie sprawy Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie B. C. jako bezzasadne.