Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku S. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania S. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 21 maja 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1603/13

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2012 roku S. Ś. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury przewidzianej dla pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze lub w szczególnych warunkach.

Decyzją z dnia 21 maja 2012 roku organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury, podnosząc w uzasadnieniu, że wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 roku nie osiągnął wymaganego 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz nie udowodnił wymaganych przepisami 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Na wymagane 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych wnioskodawca udowodnił 23 lata, 3 miesiące i 24 dni okresów składkowych, a na wymagane 15 lat pracy wykonywanej w szczególnych warunkach organ rentowy uwzględnił 12 lat, 6 miesięcy i 23 dni na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 3,5 tony w Przedsiębiorstwie Państwowej (...). Wnioskodawcy nie zaliczono do stażu ubezpieczeniowego oraz do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 10 kwietnia 1969 roku do 15 lipca 1972 roku oraz od 1 września 1972 roku do 15 stycznia 1973 roku w Kółku Rolniczym w K. na stanowisku kierowcy ciągnika, z uwagi na to, że nie został on w tym okresie zgłoszony do ubezpieczenia społecznego. Nadto organ rentowy podniósł, że z załączonej do akt informacji wynika, że w grudniu 1968 roku pracownicy Kółka Rolniczego w K. zostali wymeldowani z ubezpieczenia społecznego, a ponowne otwarcie kont nastąpiło w lutym 1973 roku. Jednocześnie organ rentowy odmówił zaliczenia do stażu ubezpieczeniowego okresów:

- od 2 lipca 1994 roku do 31 sierpnia 1994 roku,

- od 1 października 1994 roku do 31 maja 1995 roku,

- od 1 stycznia 1996 roku do 1 marca 1996 roku,

kiedy to wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą i nie opłacił składek na ubezpieczenie społeczne i należności z tytułu składek zostały umorzone.

W odwołaniu wniesionym od powyższej decyzji w dniu 5 czerwca 2012 roku wnioskodawca wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. W odwołaniu wskazał, że niezgłoszenie go do ubezpieczenia społecznego przez Kółko Rolnicze było od niego niezależne.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 12 października 2012 roku Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P.. oddalił odwołanie wnioskodawcy. Apelację od powyższego wyroku złożył S. Ś..

Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 17 października 2013 roku uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Apelacyjny wskazał, że poczynione przez Sąd I instancji ustalenia nie dają podstaw do kategorycznego stwierdzenia, czy wnioskodawca faktycznie pozostawał w zatrudnieniu w spornym okresie i na czym polegał ewentualny stosunek członkostwa w Kółku Rolniczym (podkreślając jednocześnie, że w spornym okresie kółka rolnicze nie były rodzajem spółdzielni rolniczych). Wskazał też, że Sąd Okręgowy nie badał, na czym dokładnie polegała praca wnioskodawcy na stanowisku kierowcy ciągnika, to jest czy wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w warunkach szczególnych.

Uchylając wyrok Sąd Apelacyjny zalecił, by przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy poczynił ustalenia dotyczące tego, w jakim okresie i na jakich zasadach działało Kółko Rolnicze w K.. Zalecił, by w tym celu Sąd zwrócił się do Urzędu Gminy w W. o udzielenie informacji, czy na jej terenie działało Kółko Rolnicze w K., czy uległo ono przekształceniu w spółdzielnię kółek rolniczych oraz czy Urząd jest w posiadaniu jakichkolwiek dokumentów dotyczących K., w szczególności statutu. Są to bowiem okoliczności niezbędne w celu ustalenia, czy i ewentualnie na jakiej podstawie wnioskodawca wykonywał pracę na rzecz K.. Ponieważ spór dotyczy zarówno samego faktu zatrudnienia, jak i szczególnych warunków pracy na stanowisku kierowcy ciągnika, wskazane jest – zgodnie z zaleceniem Sądu Apelacyjnego – ustalenie, czy przesłuchiwani w sprawie świadkowie (lub inni zgłoszeni przez odwołującego) posiadają jakiekolwiek dowody potwierdzające ich zatrudnienie w K., jakie są to dowody i ich załączenie do akt. Ponadto Sąd I instancji powinien rozważyć zasadność przeprowadzenia szczegółowego postępowania na okoliczność charakteru pracy na zajmowanym stanowisku, czy była ona wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i na czym polegały szczególne warunki, będące podstawą przyznania prawa do emerytury w niższym niż powszechny wiek emerytalny. Sąd Apelacyjny podkreślił, że prawo do emerytury w obniżonym wieku stanowi odstępstwo od zasady powszechnego wieku emerytalnego i w związku z tym nie można poprzestać tylko na uprawdopodobnieniu okoliczności warunkujących to prawo, lecz muszą one zostać udowodnione w sposób nie budzący wątpliwości.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił, co następuje:

S. Ś. urodził się w dniu (...). Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do stażu ubezpieczeniowego na dzień 1 stycznia 1999 roku 23 lata, 3 miesiące i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 12 lat, 6 miesięcy i 23 dni okresów pracy w warunkach szczególnych. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, nie pracuje. Z wnioskiem o emeryturę wystąpił w dniu 3 kwietnia 2012 roku.

(okoliczności niesporne)

Do wniosku o emeryturę S. Ś. załączył ręcznie napisane zaświadczenie z dnia 16 stycznia 1973 roku z pieczątką Kółka Rolniczego w K. o treści, że Zarząd K. zaświadcza, iż S. Ś. był zatrudniony w K. od 10 kwietnia 1969 roku do 15 lipca 1972 roku oraz od 1 września 1972 roku do 15 stycznia 1973 roku „w charakterze kierowcy II kategorii prawa kierowania”.

(dowód: zaświadczenie k. 10 w aktach rentowych wnioskodawcy)

Archiwum Państwowe w P. nie posiada dokumentacji osobowo – płacowej Kółka Rolniczego w K..

(dowód: pismo Archiwum Państwowego w P. k. 7)

Także Urząd Gminy w W. nie posiada żadnej dokumentacji osobowo-płacowej, jak również innych danych potwierdzających fakt zatrudnienia S. Ś. w Kółku Rolniczym w K. w spornych okresach od 10 kwietnia 1969 roku do 15 lipca 1972 roku oraz od 1 września 1972 roku do 15 stycznia 1973 roku. Urząd ten nie posiada także żadnych dokumentów oraz informacji o działaniu Kółka Rolniczego w K..

(dowód:. pisma Urzędu Gminy w W. k. 9, 69)

W legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawcy nr (...) widnieje wpis, iż została ona mu wydana w dniu 6 grudnia 1972 roku przez Kółko Rolnicze w K..

(dowód: kopia legitymacji k. 94 – 96)

Wnioskodawca nie został zgłoszony do ubezpieczenia społecznego z tytułu zatrudnienia w Kółku Rolniczym w K. w okresach od 10 kwietnia 1969 roku do 15 lipca 1972 roku oraz od 1 września 1972 roku do 15 stycznia 1973 roku.

W grudniu 1968 roku konto Kółka Rolniczego w K. zostało zamknięte, a pracownicy tam zameldowani zostali wymeldowani. Ponowne otwarcie konta nastąpiło w lutym 1973 roku.

( dowód: pismo ZUS(...) Oddział w Ł. k.29 w aktach rentowych wnioskodawcy)

W aktach rentowych I. S. brak jest jakichkolwiek dokumentów o zatrudnieniu w Kółku Rolniczym w K.. Także w kwestionariuszu osobowym I. S. nie zawarł informacji o zatrudnieniu w ww. Kółku.

(dowód: dokumenty zawarte w aktach rentowych I. S.)

W aktach rentowych Z. R. znajduje się świadectwo pracy wystawione przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w W., iż w Kółku Rolniczym w K. pracował on jako kierowca ciągnika od 20 kwietnia 1970 roku do 3 października 1971 roku oraz od 1 marca 1972 roku do 1 sierpnia 1972 roku. W kwestionariuszu dotyczącym okresów zatrudnienia Z. R. wpisał natomiast, że był zatrudniony w K. od 1 czerwca 1967 roku do 15 kwietnia 1968 roku, od 20 kwietnia 1970 roku do 3 października 1971 roku oraz od 1 marca 1972 roku do 1 sierpnia 1972 roku.

(dowód: kwestionariusz k. 2, świadectwo pracy k. 16, obliczenie stażu pracy k. 17 w aktach rentowych Z. R.)

ZUS zaliczył Z. R. do stażu ubezpieczeniowego okresy zatrudnienia w Kółku Rolniczym w K. od 20 kwietnia 1970 roku do 3 października 1971 roku oraz od 1 marca 1972 roku do 1 sierpnia 1972 roku na podstawie świadectw pracy wystawionych przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w K..

(dowód: informacja ZUS k. 100)

W aktach rentowych Z. R. brak jest poświadczenia o tym, czy i w jakim okresie Kółko Rolnicze w K. było płatnikiem składek oraz czy odprowadziło składki na ubezpieczenie Z. R..

(dowód: dokumenty zawarte w aktach rentowych Z. R.)

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ocenił i zważył co następuje:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Stosownie do przepisu art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy – w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem (ust. 2 w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2012 roku). Od dnia 1 stycznia 2013 roku dla nabycia prawa do emerytury wcześniejszej nie jest już natomiast wymagane uprzednie rozwiązanie stosunku pracy.

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników wykonujących prace o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Z § 1 i 2 rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272). Krótsze dobowo (nie w pełnym wymiarze obowiązującego czasu pracy na danym stanowisku) lub periodyczne, a nie stałe świadczenie pracy wyklucza dopuszczalność uznania pracy za świadczoną w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskutek niespełnienia warunku stałej znacznej szkodliwości dla zdrowia lub stałego znacznego stopnia uciążliwości wykonywanego zatrudnienia (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2008 roku, II UK 133/08).

Podkreślić przy tym należy, że w świetle przepisów wykazu A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wyodrębnienie prac ma charakter stanowiskowo-branżowy. Pod pozycjami zamieszczonymi w kolejnych działach wykazu wymieniono bowiem konkretne stanowiska przypisane danym branżom, uznając je za prace w szczególnych warunkach uprawniające do obniżonego wieku emerytalnego. Taki sposób kwalifikacji prawnej prac nie jest przypadkowy, albowiem specyfika poszczególnych gałęzi przemysłu i branż determinuje charakter świadczonych w nich prac oraz warunki w jakich są wykonywane, ich uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia. Nie jest zatem możliwe dowolne i swobodne wiązanie konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których nie zostały one przypisane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 czerwca 2010 roku, II UK 21/10, LEX Nr 619638 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 stycznia 2013 roku, III AUa 849/12, LEX Nr 1271881).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Z kolei brak takiego świadectwa nie wyklucza dokonania ustalenia pracy w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku (II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239) stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego.

Nie oznacza to jednak, jak stwierdził Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu wyroku wydanego w sprawie niniejszej, że okoliczności warunkujące prawo do emerytury w obniżonym wieku mają być jedynie uprawdopodobnione. Okoliczności te musza być udowodnione ponad wszelką wątpliwość, ponieważ prawo do emerytury w obniżonym wieku stanowi odstępstwo od zasady powszechnego wieku emerytalnego.

Okoliczności bezsporne w przedmiotowej sprawie to te, że w dniu (...) 2011 roku S. Ś. ukończył 60 lat, na dzień złożenia wniosku nie pozostawał w zatrudnieniu oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Natomiast pozostałe kwestie, to jest ogólny wymagany staż pracy oraz okres zatrudnienia w warunkach szczególnych stanowią przedmiotu sporu. Do ogólnego stażu ubezpieczenia, jak i do okresu pracy w szczególnych warunkach organ rentowy nie zaliczył bowiem wnioskodawcy okresu zatrudnienia od 10 kwietnia 1969 roku do 15 lipca 1972 roku oraz od 1 września 1972 roku do 15 stycznia 1973 roku w Kółku Rolniczym w K. na stanowisku kierowcy ciągnika. ZUS wskazał, że brak jest do tego podstaw z uwagi na to, iż wnioskodawca nie został w ww. okresie zgłoszony do ubezpieczenia społecznego. Nadto organ rentowy argumentował, że spornym okresie K. nie zgłaszało żadnych pracowników do ubezpieczenia, ponieważ w grudniu 1968 roku pracownicy K. zostali wymeldowani, a ponowne otwarcie kont nastąpiło w lutym 1973 roku.

Wnioskodawca w trakcie ponownego rozpoznawania sprawy pouczony został o ciążącym na nim obowiązku dowodowym i rodzajach środków dowodowych. To bowiem na nim, jako osobie dochodzącej prawa do emerytury, ciążył obowiązek wykazania wszystkich okoliczności warunkujących nabycie tego prawa. Na rozprawie w dniu 14 marca 2014 roku wnioskodawca stwierdził, że nie jest w stanie wnieść o przesłuchanie innych świadków, niż przesłuchanych dotychczas. Na rozprawie w dniu 21 maja 2014 roku S. Ś. okazał legitymację ubezpieczeniową nr (...), z której wynika, że została ona mu wydana w dniu 6 grudnia 1972 roku przez Kółko Rolnicze w K.. Ponadto wniósł o przesłuchanie świadków Z. R. i W. K.. Natomiast na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2014 roku wnioskodawca stwierdził, że nie chce, by Sąd słuchał jako świadka W. K., ale by wziął pod uwagę zeznania złożone przez tego świadka, kiedy sprawa rozpoznawana była po raz pierwszy. Żadnych innych wniosków dowodowych wnioskodawca nie zgłosił. Jednocześnie zaś Sąd Okręgowy, zgodnie z zaleceniami Sądu Apelacyjnego, zwrócił się do ZUS o udostępnienie akt osobowych wymienianych przez wnioskodawcę jako pracowników Kółka Rolniczego w K. I. S., Z. R. i W. K.. Organ rentowy nadesłał Sądowi żądane akta za wyjątkiem akt W. K., który nie figuruje w bazie świadczeniobiorców (...) Oddział w T.

Przede wszystkim wskazać trzeba, że Sąd Okręgowy nie mógł ponownie przesłuchać świadków I. S. i W. K.. Pierwszy ze świadków już bowiem nie żyje, zaś drugi – zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy złożonym na rozprawie w dniu 14 marca 2014 roku – jest niezdolny do stawienia się w Sądzie z powodu przebytego udaru. Wnioskodawca ostatecznie nie wnosił zresztą o jego ponowne przesłuchanie. Natomiast wniosek dowodowy wnioskodawcy o przesłuchanie jako świadka Z. R. Sąd oddalił. Nie było bowiem możliwości przesłuchania tego świadka z powodu jego poważnego stanu zdrowia. Świadek przebywa w hospicjum i jak wynika z informacji hospicjum, kontakt ze świadkiem jest ograniczony i utrudniony, i nie może on być słuchany w charakterze świadka (k. 105). Ponadto podkreślić należy, że nie ma zarchiwizowanej żadnej dokumentacji osobowo-płacowej, potwierdzającej fakt zatrudnienia S. Ś. oraz innych pracowników w Kółku Rolniczym w K. w spornym okresie. Nie ma też żadnych dokumentów oraz informacji o działaniu Kółka Rolniczego w K.. Sąd miał zatem do dyspozycji dowody w postaci zaświadczenia wystawionego wnioskodawcy, zeznań świadków I. S. i W. K., legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawcy oraz dowody z dokumentów znajdujące się w aktach rentowych I. S. i Z. R..

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy podkreślić należy, że wnioskodawca nie został zgłoszony do ubezpieczenia społecznego z tytułu zatrudnienia w Kółku Rolniczym w K. w okresach od 10 kwietnia 1969 roku do 15 lipca 1972 roku oraz od 1 września 1972 roku do 15 stycznia 1973 roku, co jest bezsporne. Oczywiście nie obciąża pracownika okoliczność, iż nie został on zgłoszony do ubezpieczeń przez swego pracodawcę. Jednakże w niniejszej sprawie Kółko Rolnicze w K. w ogóle nie zgłaszało w spornym okresie do ubezpieczeń żadnych pracowników, jego konto ubezpieczeniowe od grudnia 1968 roku do stycznia 1973 roku było zamknięte. Brak jest przy tym jakichkolwiek dokumentów dotyczących działalności K. w spornym okresie, nie posiada ich Urząd Gminy w W., a wnioskodawca nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych na tę okoliczność. Tym samym do dowodów dotyczących zatrudnienia w nim jakichkolwiek osób w ww. okresie należało podchodzić z dużą ostrożnością i założeniem, że tylko dowody nie budzące wątpliwości, jasne i zbieżne mogą stanowić podstawę ustaleń, że pomimo nie zgłoszenia pracowników do ubezpieczenia, pracownicy w nim pracowali. A takich dowodów w sprawie nie ma. Świadek W. K. i I. S. zeznali, że wnioskodawca i oni sami pracowali w Kółku Rolniczym w K., jednakże nie pamiętali dokładnie w jakim okresie. Świadek I. S. stwierdził, że było to przed jego służbą wojskową, która odbywał w latach 70-tych, zaś świadek W. K., że było to chyba przez 6 lat, poczynając od 1968 lub 1969 roku. Brak jest jednak jakichkolwiek dowodów z dokumentów na okoliczność zatrudnienia ww. świadków w K.. W. K. nie okazał bowiem jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej tego zatrudnienia, gdy był słuchany jako świadek, a jednocześnie nie figuruje on w bazie świadczeniobiorców (...) Oddział w T., więc Sąd nie miał możliwości zapoznania się z jego aktami rentowymi. Natomiast w aktach rentowych I. S. brak jest dokumentów o zatrudnieniu w Kółku Rolniczym w K.. Co więcej, świadek ten okresu zatrudnienia w K. nie wpisał nawet w kwestionariuszu dotyczącym przebiegu zatrudnienia. Jedynie w aktach rentowych Z. R. znajduje się świadectwo pracy, iż w Kółku Rolniczym w K. pracował on jako kierowca ciągnika od 20 kwietnia 1970 roku do 3 października 1971 roku oraz od 1 marca 1972 roku do 1 sierpnia 1972 roku. Jednakże świadectwo to nie zostało wystawione przez K., ale przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w W.. Nie wiadomo więc na jakiej podstawie ta Spółdzielnia je wystawiła. Dodatkowo wskazać trzeba, że w kwestionariuszu dotyczącym okresów zatrudnienia Z. R. wpisał, że był zatrudniony w K. nie tylko od 20 kwietnia 1970 roku do 3 października 1971 roku oraz od 1 marca 1972 roku do 1 sierpnia 1972 roku, ale także od 1 czerwca 1967 roku do 15 kwietnia 1968 roku, a na to żadnych dowodów już nie przedstawił. Wprawdzie ZUS zaliczył Z. R. do stażu ubezpieczeniowego okresy zatrudnienia w Kółku Rolniczym w K. od 20 kwietnia 1970 roku do 3 października 1971 roku oraz od 1 marca 1972 roku do 1 sierpnia 1972 roku na podstawie świadectw pracy wystawionych przez Spółdzielnię Kółek Rolniczych w K., jednakże nie badał wówczas, czy i w jakim okresie K. było płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne.

Wnioskodawca w toku postępowania przedstawił legitymację ubezpieczeniową z wpisem, że została ona mu wydana w dniu 6 grudnia 1972 roku przez Kółko Rolnicze w K.. Legitymacji tej nie okazywał wcześniej ani ZUS-owi, ani też Sądowi rozpoznającemu sprawę po raz pierwszy. Okazał wówczas inną legitymację, w której wpisano wyłącznie zatrudnienie w (...) Oddział w P. (k. 15). Zauważyć należy, że z legitymacji wynika, iż wydana została w dniu 6 grudnia 1972 roku. Nie ma zatem żadnych nie budzących wątpliwości dowodów co do wcześniejszego zatrudnienia wnioskodawcy w K.. Nie jest nim bowiem zaświadczenie złożone do akt ZUS w sytuacji, gdy wedle informacji organu rentowego w okresie od konto ubezpieczeniowe K. od grudnia 1968 roku do stycznia 1973 roku było nieczynne. Gdyby nawet przyjąć, że wnioskodawca od 6 grudnia 1972 roku był pracownikiem Spółdzielni zgodnie z przedstawioną legitymacją, to okres tego zatrudnienia do 15 stycznia 1973 roku nie uzupełnia stażu ubezpieczeniowego wnioskodawcy do 25 lat.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawca nie wykazał 25 – letniego okresu ubezpieczeniowego.

Gdyby jednak przyjąć, że staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy w Kółku Rolniczym w K. wykazany został zaświadczeniem z dnia 16 stycznia 1973 roku (k. 10 w aktach ZUS), to na podstawie dostępnego materiału dowodowego nie można ustalić ponad wszelką wątpliwość, że wnioskodawca wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę kierowcy ciągnika w transporcie wymienioną w Dziale VIII, poz. 3 Wykazu A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Nie wynika to bowiem z zeznań świadków, którzy byli słuchani przy pierwszorazowym rozpoznawaniu sprawy, a przesłuchani ponownie zostać nie mogli. Twierdzenia wnioskodawcy, że jako pracownik Kółka Rolniczego, nastawionego przecież na wykonywanie usług dla rolników, wykonywał od 6.00 do 14.00 wyłącznie usługi transportowe dla firm drogowych, a w polu u rolników pracował dopiero po godzinie 14.00, nie znajdują potwierdzenia w jakimkolwiek materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

I dlatego, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie wnioskodawcy.