Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2025 r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2025 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku N. Z. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł.

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 20 czerwca 2024 r.
sygn. akt IV U 119/23

oddala apelację.

      Sędzia Beata Łapińska

Sygn. akt V Ua 25/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...) roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. w sprawie Nr (...) odmówił N. Z. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 16 stycznia 2023 roku oraz zobowiązał ubezpieczoną do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do 10 stycznia 2023 roku i do zapłaty odsetek w łącznej kwocie 1.356,45 zł. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się świadczenia z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą z ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego co do których stwierdzono, że w okresie ich pobierania świadczeniobiorca wykonywał w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystywał zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celami tego zwolnienia. Organ rentowy wskazał, iż w wyniku przeprowadzonej kontroli weryfikacji uprawień do zasiłku chorobowego stwierdzono, że od 30 grudnia 2022 roku ubezpieczona N. Z. (1) była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy zlecenia u płatnika (...) Sp. z o.o. Celem wyjaśnienia tej okoliczności przeprowadzono postępowanie wyjaśniające z ww. płatnikiem. Ustalono, że ubezpieczona wykonywała prace w okresie od dnia 30 grudnia 2022 roku do dnia 2 – 23 stycznia 2023 roku. Zdaniem organu rentowego ubezpieczona wykonując prace zarobkową i wykorzystując zwolnienie lekarskie w sposób niezgodny z jego celem utraciła prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 16 stycznia 2023 roku. Jako dodatkową przesłankę do utraty prawa do zasiłku chorobowego za okres 30 grudnia 2022 roku do dnia 16 stycznia 2022 roku organ rentowy wskazał podjęcie w dniu 30 grudnia 2022 roku przez ubezpieczoną nowej działalności zarobowej stanowiącej tytuł do objęcia ubezpieczeniem, tj. w okresie przypadającym po ustaniu umowy zlecenia zawartej z płatnikiem (...) Sp. z o.o.. Powyższe zdaniem organu rentowego stanowi podstawę do żądania zwrotu zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 10 stycznia 2023 roku jako świadczenia nienależnego.

N. Z. (1) w dniu (...) roku wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Nr (...) z dnia (...) roku. W uzasadnieniu wskazała, że z dniem 29 grudnia 2022 roku wygasła jej umowa z firmą (...) Sp. z o.o. a zatem utraciła tytuł do ubezpieczeń. Podpisując umowę do której tytułu do ubezpieczeń nabyła z dniem 30 grudnia 2022 roku pozostawała w przekonaniu, iż podpisuje umowę z tym samym pracodawcą co dotychczas w ramach przedłużenia umowy. Umowę do podpisu otrzymała drogą mailową od Pani Kierownik z którą współpracowała w dotychczasowej firmie. Umowę podpisała zdalnie, nie zwracając uwagi, iż jako pracodawca widnieje inna firma. Ubezpieczona wskazała, że od chwili podpisania umowy nie wykonywała pracy zarobkowej z powodu niezdolności do pracy. Do pracy wróciła dopiero w dniu 17 stycznia 2023 roku po zakończeniu zwolnienia lekarskiego co potwierdza wydruk rozmowy z Panią Kierownik J. B.. Prace na rzecz ww. pracodawcy świadczyła do dnia 23 stycznia 2023 roku tj. do dnia kiedy została zwolniona i tylko za ten okres otrzymała wynagrodzenie.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych pismem z dnia 7 września 2023 roku (11 września 2023 roku data prezentaty) wniósł o oddalenie odwołania od ww. decyzji podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2024r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie IVU 119/23 zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni N. Z. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 16 stycznia 2023 roku oraz zwolnił wnioskodawczynię N. Z. (1) od obowiązku zwrotu pobranego zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 10 stycznia 2023 roku.

Podstawą rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego:

Wnioskodawczyni N. Z. (2) była zatrudniona w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. jako osoba wykonując pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczeniu usług do której zgodnie z kodeksem cywilnym, stosuje się przepisy dotyczące zlecenia lub jako osoba współpracująca. Pracowała jako coolcenter wykonując telefony do osób.

Od dnia 28 czerwca 2022 roku ubezpieczona była objęta ubezpieczeniem chorobowym i wypadkowym.

Wnioskodawczyni w okresie od 20 grudnia 2022 roku do 16 stycznia 2023 roku pobierała zasiłek chorobowy w oparciu o zwolnienie lekarskie nr (...).

W okresie od 20 grudnia do 29 grudnia 2022 roku wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych czynności w ramach umowy zlecenia. Umowa wygasła z dniem 29 grudnia 2022 roku.

Wnioskodawczyni N. Z. (1) w dniu 2 stycznia 2023 roku podpisała umowę zlecenie z firmą (...) Sp. z o.o.. Ponieważ umowa została jej przesłana drogą mailową przez Kierowniczkę firmy z którą dotychczas współpracowała tj. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. była przekonana że umowa którą podpisała zdalnie była kontynuacją umowy w (...) Sp. z o.o. nie zaś z nowym podmiotem. Pomimo podpisania umowy N. Z. (1) w dalszym ciągu nie wykonywała pracy zarobkowej z powodu nie dolności do pracy. Do pracy wróciła dopiero 17 stycznia 2023 roku. Zakres czynności w ramach umowy z firmą (...) Sp. z o.o. był tożsamy z zakresem umowy zlecenia wykonywała na rzecz (...) Sp. z o.o.

Umowa z (...) Sp. z o.o. była zawarta na okres od 30 grudnia 2022 roku do dnia 30 czerwca 2023 roku. W okresie od 30 grudnia 2022 roku do dnia 16 stycznia 2023 roku N. Z. (1) nie wykonywała umowy zlecenia na rzecz (...) Sp. z o.o..

Po powrocie do pracy wykonywała czynności w ramach umowy zlecenia w dniach:

17 stycznia 2023 roku w wymiarze 1,5 h,

18 stycznia 2023 roku w wymiarze 3 h,

19 stycznia 2023 roku w wymiarze 7,8 h,

20 stycznia 2023 roku w wymiarze 3,5 h,

23 stycznia 2023 roku w wymiarze 4,9 h.

W dniu 10 stycznia 2023 roku N. Z. (1) przebywała na badaniu w Oddziale ZUS w T., tym samym nie mogła tego dnia świadczyć pracy zarobkowej.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu dowody w postaci dokumentów zawartych w aktach sprawy, zeznaniach wnioskodawcy oraz dokumentacji organu rentowego. W ocenie tego Sądu dowody te cechują się konsekwencją, wzajemnie się uzupełniają. Sąd ten wskazał, że organ rentowy podnosząc, iż wnioskodawczyni wykonywała czynności w ramach umowy zlecenia w okresie 20 – 29 grudnia 2022 roku na rzecz płatnika (...) Sp. z o.o., a następnie w okresie od dnia 30 grudnia 2022 roku do dnia 2- 23 stycznia 2023 roku na rzecz (...) Sp. z o.o. winna tę okoliczność wykazać. ZUS nie wykazał w żaden sposób, że w okresie od 20 do 29 grudnia 2022 roku wnioskodawczyni wykonywała czynności zlecone przez zatrudniający ją podmiot. W tym okresie pozostawała ona na zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy, co potwierdza fakt, iż nie otrzymywała w tym okresie wynagrodzenia. Ostatnią czynność na rzecz (...) Sp. z o.o. w ramach umowy zlecenia wykonała w listopadzie 2022 roku w ilości 8 dni za co otrzymała wynagrodzenie w łącznej kwocie 697,38 zł co wynika z załączonych do akt organu rentowego zaświadczenia płatnika składek. Organ rentowy nie wykazał nic przeciwnego. Z dniem 29 grudnia 2022 roku umowa zlecenie z dotychczasowym zleceniodawca wygasła.

Sąd (...) instancji wskazał, że fakt zawarcia przez wnioskodawczynie umowy zlecenia z nowym podmiotem tj. (...) Sp. z o.o. nie świadczy o faktycznym wykonywaniu czynności przez niego zleconych w ramach umowy zlecenia. Wnioskodawczyni z nowym zleceniodawcą podpisała umowę zdalnie pozostając w przekonaniu, iż jest to kontynuacja umowy z dotychczasowym podmiotem dla którego wykonywała czynności w ramach umowy zlecenia. Takie przekonanie wynikało z faktu, iż mail z umową oraz rozmowy w tym zakresie były prowadzone przez Panią Kierownik z którą dotychczas współpracowała w firmie (...) Sp. z o.o.. Umowa jaką podpisała brzmiała dokładnie tak samo jak dotychczasowa dlatego nie zwróciła uwagi, iż podmiot z którym ją zawarła uległ zmianie. Ponadto Sąd Rejonowy uznał, za wykazane ponad wszelka wątpliwość, że N. Z. (1) po zawarciu umowy zlecenia z nowym podmiotem tj. w okresie od 30 grudnia 2022 roku do 16 stycznia 2023 roku nie wykonywała na rzecz (...) Sp. z o.o. żadnych czynności w ramach umowy zlecenia, co wynika z pisma złożonego przez ww. podmiot jak również z zeznań samej wnioskodawczyni. Potwierdza to również fakt, że za ten okres wnioskodawczyni nie otrzymała żadnego wynagrodzenia. Do wykonywania czynności na rzecz pracodawcy przystąpiła dopiero w dniu 17 stycznia 2023 roku. Wnioskodawczyni w swoich zeznaniach wskazała, iż w dniu 10 stycznia 20223 roku była u specjalisty na badaniach lekarskich w ZUS-ie w T. na które została wezwana, a zatem tego dnia nie świadczyła żadnej pracy w ramach umowy zlecenia.

Sąd (...) instancji uznał, że w toku postępowania ZUS nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających swoje twierdzenia, by wnioskodawczyni w sposób faktyczny wykonywała jakiekolwiek czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w okresie niezdolności do pracy. Wręcz przeciwnie, organ rentowy nie odniósł się do twierdzeń wnioskodawcy, ani jej zeznań.

Materiał dowodowy zawarty w aktach organu rentowego, które zostały załączone do akt głównych składają się z zaświadczenia płatnika składek, pism kierowanych do N. Z. (1) oraz do (...) Sp. z o.o., karty zasiłkowej oraz do zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu taki materiał dowody nie daje możliwości ustalenia, na jakich okolicznościach oparł swoje twierdzenie organ rentowy. Zakres tych załączonych dokumentów wskazuje, iż w istocie organ rentowy nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego przed wydaniem decyzji, nie wezwał wnioskodawczyni do złożenia wyjaśnień oraz nie umożliwił jej zapoznanie się ze zgromadzonym materiałem dowodowym przed wydaniem decyzji.

W ocenie Sądu Rejonowego organ rentowy nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku wynikającego z art. 6 k.c.. Zdaniem tego Sądu zebrane w sprawie dowody są wiarygodne i wzajemnie się uzupełniają, a przy tym nie kwestionuje ich żadna ze stron postępowania. Tym samym mogą one stanowić podstawę ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny, Sąd Rejonowy uznał odwołanie za zasadne.

Sąd Rejonowy wskazał, że zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego – art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r., nr 31, poz. 267).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r., nr 31, poz. 267) zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby. Z powyższego przepisu wynika zatem, że wyłączenie prawa do zasiłku chorobowego na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy sytuacji, gdy osoba niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie podlega żadnemu ubezpieczeniu, natomiast kontynuuje lub podejmuje działalność zarobkową uprawniającą ją do objęcia obowiązkowym lub dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Zgodnie z art. 17 § 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2022r. poz. 1732 z późn. zm.) ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

W niniejszej sprawie organ rentowy odmówił N. Z. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 20 grudnia 2023 roku podnosząc, iż wnioskodawczyni w tym okresie podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby.

Sąd Rejonowy wskazał, że stanowisko ZUS nie mogło znaleźć uznania. Powyższa norma art. 13 ustawy zasiłkowej wyraźnie wskazuje, iż dla odmowy prawa do świadczenia koniecznym jest kontynuowanie działalności zarobkowej. W ocenie tego Sądu dla pozbawienia prawa do świadczenia w oparciu o art. 13 ust. 1 pkt ustawy zasiłkowej konieczne jest faktyczne kontynuowanie działalności zarobkowej, nie zaś fakt formalnego związania umową zlecenia.

Sąd (...) instancji zwrócił uwagę na argumentację zawartą w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2022 roku w sprawie III USK 463/21 zgodnie z którą , w przypadku umów zlecenia, dla spełnienia przesłanki negatywnej prawa do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy, wskazanej w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, kontynuowania wcześniej podjętej działalności zarobkowej, konieczne jest wykazanie rzeczywistej aktywności, ukierunkowanej na uzyskanie dochodu, a nie sam fakt formalnego związania zawartymi wcześniej umowami zlecenia.” Tożsame stanowisko Sąd Najwyższy zawarł w uzasadnieniu postanowienia z dnia 18 lipca 2018 roku w sprawie III UZP 2/18, w którym wskazano, iż obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym wynika z ustawy, a nie z czynności prawnej. Oznacza to, że wniosek zainteresowanego o objęcie ubezpieczeniem rodzi stosunek prawny dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego tylko wtedy, gdy zainteresowany spełnia ustawowe warunki podlegania ubezpieczeniom społecznym, a więc gdy taka działalność jest przez niego faktycznie prowadzona. Faktyczne kontynuowanie lub podjęcie działalności zarobkowej stanowiącej tytuł do objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym powoduje z jednej strony pozbawienie prawa do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego i trwającej po jego ustaniu (art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1368 ze zm.), a z drugiej strony - objęcie ubezpieczeniem chorobowym z nowego tytułu. Wówczas zdarzenie ubezpieczeniowe (choroba) będzie pozostawać w związku z tym nowym tytułem ubezpieczenia.”

Odnosząc powyższą argumentację do ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejonowy wskazał, iż wnioskodawczyni zarówno w okresie 20 -29 grudnia 2022 r. jak i 30 grudnia 2022 r. – 16 stycznia 2023 r. nie wykonywała żadnych czynności stanowiących faktyczne wykonanie umowy zlecenia, a tym samy brak jest podstaw do przyjęcia, iż w okresie do 16 stycznia 2023 roku prowadziła działalność zarobkową w okresie niezdolności do pracy, a także iż w okresie 30 grudnia 2022 r. – 16 stycznia 2023 r. kontynuowała działalność zarobkową. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania art. 13 ust. 1 pkt 2 oraz art. 17 ustawy zasiłkowej, co skutkuje iż N. Z. (1) nie utraciła prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 16 stycznia 2023 roku.

Mając powyższe na uwadze Sąd (...) instancji uznał zaskarżoną decyzję za błędną i przyznał wnioskodawczyni prawo do zasiłku chorobowego za powyższy okres, co skutkuje brakiem podstaw do żądania pobranego świadczenia.

Dlatego też Sąd Rejonowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia (...) roku, znak (...) w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni N. Z. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 16 stycznia 2023 roku oraz zwolnił ją od obowiązku zwrotu pobranego zasiłku chorobowego za okres od dnia 20 grudnia 2022 roku do dnia 10 stycznia 2023 roku.

Powyższy wyrok, zaskarżył w całości Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł..

Apelacja zaskarżonemu wyrokowi zarzuca:

- naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na sprzeczności ustaleń Sądu z treścią materiału dowodowego,

- naruszenie prawa materialnego t.j. art. 13 ust. 1 pkt 2 oraz art. 17 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w racie choroby i macierzyństwa poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego wbrew temu, że pismem dnia 9 marca 2023r. płatnik (...) Sp. z o.o. poinformowała, że odwołująca wykonywała pracę na jego rzecz w dniu 30 grudnia 2022 r. i w okresie od 2 stycznia 2023 r. do 23 stycznia 2023 r.

Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wnosił o:

zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania od decyzji z dnia (...) r. ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Wszystkie zawarte w apelacji zarzuty okazały się chybione i stanowią one li tylko gołosłowną polemikę z prawidłowymi ustaleniami oraz rozważaniami prawnymi sądu meriti.

Na wstępie warto przypomnieć, że zgodnie z ustawą z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa art. 13 ust. 1 pkt 2 na którą powołuję się ZUS „ zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby. Rację ma Sąd Rejonowy, iż norma art. 13 ustawy zasiłkowej w sposób wyraźny wskazuje, iż dla odmowy prawa do świadczenia koniecznym jest kontynuowanie działalności zarobkowej. Podejmując się próby interpretacji pojęcia pracy zarobkowej stwierdzić należy , że mamy do czynienia z wykonywaniem pracy na podstawie stosunku pracy lub innego stosunku zatrudnienia w szerokim tego słowa znaczeniu. Chodzi zatem o prace w potocznym tego słowa znaczeniu , w tym także wykonywanie różnych czynności na podstawie różnych stosunków prawnych o charakterze cywilnoprawnym.

W tym miejscu przypomnieć również należy jakie są funkcje zasiłku chorobowego, którym jest kompensata utraconego przez ubezpieczonego dochodu(rekompensata zarobku)wskutek wystąpienia u niego czasowej , przejściowej niezdolności do zarobkowania. Celem zwolnienia od pracy jest zaś odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy, a w jego osiągnięciu przeszkodą może być zarówno wykonywanie pracy zarobkowej , jak i inne zachowanie ubezpieczonego utrudniające proces leczenia i rekonwalescencję vide wyrok SN z 14 grudnia 2005 roku., III UK 1200/05, OSNP nr 21-22/2006, poz.338.

Z lektury akt wynika, iż wbrew twierdzeniom ZUS-u ubezpieczona nie wykonywała żadnej pracy zarobkowej w okresie od 20 grudnia 2022 r. do 16 stycznia 2023 r. i nie zmienia tego fakt podpisania przez nią umowy zlecenia w dniu 2 stycznia 2023 r. gdyż do pracy i aktywności zawodowej powróciła ona dopiero w dniu 17 stycznia 2023 r. Wynika to wprost z pisma z 23 maja 2024 r. zleceniodawcy – k. 55 akt. W piśmie tym przedstawia on zakres pracy wykonywanych przez ubezpieczoną , które dotyczą okresu od 17 stycznia 2023 r. Oznacza to, iż wcześniejsze pismo , na które powołuje się ZUS z dnia 23 stycznia 2023 r. nie zawierał informacji prawdziwych . Sąd Rejonowy opierając się na treści pisma z dnia 23 maja 2024 r. uczynił to zasadnie uznając , iż jego treść koresponduje w pełni z korespondencją zawartą w komunikatorach internetowych oraz z treścią zeznań samej ubezpieczonej. Ocena Sądu nie ma w tym zakresie charakteru dowolności i nie narusza reguł wynikających z art. 233 kpc.

Sąd Okręgowy w pełni podziela w tym zakresie stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w Postanowieniu Sądu Najwyższego z 9 czerwca 2022 r. w sprawie III USK 463/21 , który uznał, iż w przypadku umów zlecenia, dla spełnienia przesłanki negatywnej prawa do zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy, wskazanej w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, kontynuowania wcześniej podjętej działalności zarobkowej, konieczne jest wykazanie rzeczywistej aktywności, ukierunkowanej na uzyskanie dochodu, a nie sam fakt formalnego związania zawartymi wcześniej umowami zlecenia.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd Sądu Rejonowego, który ustalił ponad wszelką wątpliwość, że jakkolwiek wnioskodawczynię łączyła umowa zlecenia z firmami (...) , a następnie z firmą (...) , to jednak w trakcie niezdolności do pracy nie przejawiała ona żadnej aktywności i nie wykonywała żadnych czynności na rzecz powyższego zleceniodawcy. Nie uzyskała też z tego tytułu żadnego wynagrodzenia.

Brak było zatem podstaw prawnych dla zastosowania przepisu art. 13 ustęp 1 punkt 2 cytowanej ustawy jak również przepisu art. 17 tejże ustawy.

Z tych też względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc orzekł jak w sentencji.